Papieskie orędzie wielkanocne 2010 - dokumentacja

Drodzy bracia i siostry w Rzymie i na całym świecie!

„Cantemus Domino: gloriose enim magnificatus est”.

„Śpiewajmy na cześć Pana, który okrył się sławą” (Liturgia Godzin, Wielkanoc, Godzina czytań, Ant. 1).

Drodzy bracia i siostry!

Głoszę wam orędzie Paschy tymi słowami Liturgii, w których brzmi echem antyczny hymn uwielbienia Izraela po przejściu przez Morze Czerwone. Księga Wyjścia (15, 19-21) opowiada, że gdy suchą stopą lud pokonał morze i widział, jak Egipcjan pochłaniają wody, Miriam – siostra Mojżesza i Aarona – i inne kobiety, tańcząc, zaintonowały ten hymn pochwalny: „Będę śpiewał ku czci Pana, / który wspaniale swą potęgę okazał, / gdy konia i jeźdźca jego pogrążył w morzu”. Chrześcijanie na całym świecie powtarzają ten kantyk podczas Wigilii Paschalnej, a specjalna modlitwa, którą teraz, w pełnym świetle zmartwychwstania z radością powtarzamy, wyjaśnia jego znaczenie: „Boże, także w obecnych czasach jaśnieją Twoje dawne cuda: niegdyś swoją mocą wybawiłeś jeden naród od prześladowań faraona i przeprowadziłeś go przez Morze Czerwone, obecnie przez wodę chrztu prowadzisz wszystkie narody do zbawienia, spraw, aby cała ludzkość weszła do liczby synów Abrahama i dostąpiła godności ludu wybranego”.

Ewangelia objawiła nam, że wypełniły się prastare symbole: przez śmierć i zmartwychwstanie Jezus Chrystus wyzwolił człowieka ze skrajnej niewoli – niewoli grzechu – i otworzył mu drogę do prawdziwej Ziemi Obiecanej, do królestwa Bożego, powszechnego królestwa sprawiedliwości, miłości i pokoju. To „wyjście” następuje przede wszystkim we wnętrzu samego człowieka i stanowi nowe narodzenie w Duchu Świętym, na skutek chrztu, który Chrystus dał nam właśnie w tajemnicy paschalnej. Stary człowiek ustępuje miejsca nowemu człowiekowi; zostawiając poprzednie życie, można postępować w nowym życiu (por. Rz 6, 4). Exodus duchowy jest jednak podstawą całkowitego wyzwolenia, które pozwala odnowić każdy wymiar ludzki, osobisty i społeczny.

Tak, bracia, Pascha jest prawdziwym zbawieniem ludzkości! Gdyby Chrystus – Baranek Boży – nie przelał swej Krwi za nas, nie mielibyśmy żadnej nadziei, a przeznaczeniem naszym i całego świata nieuchronnie byłaby śmierć. Jednak Pascha odwróciła tę tendencję: zmartwychwstanie Chrystusa jest nowym stworzeniem, jak szczep, który może odrodzić całą roślinę. Jest to wydarzenie, które głęboko zmieniło kierunek historii, szala przechyliła się na zawsze w stronę dobra, życia, przebaczenia. Jesteśmy wolni, jesteśmy zbawieni! Oto dlaczego z głębi serca wołamy z radością: „Śpiewajmy na cześć Pana, który okrył się sławą!”.

Lud chrześcijański, który wyszedł z wód chrztu, jest posłany na cały świat, aby głosić to zbawienie, by nieść wszystkim owoc Paschy, którym jest nowe życie, uwolnione od grzechu i na powrót pełne pierwotnego piękna, dobra i prawdy. Nieprzerwanie, w ciągu dwóch tysięcy lat, chrześcijanie – zwłaszcza święci – użyźniali historię żywym doświadczeniem Paschy. Kościół jest ludem exodusu, nieustannie żyje bowiem tajemnicą paschalną i szerzy jej odnawiającą moc w każdym czasie i w każdym miejscu. Również w naszych dniach ludzkość potrzebuje exodusu, nie powierzchownych poprawek, ale duchowego i moralnego nawrócenia. Potrzebuje ewangelicznego zbawienia, aby wyjść z kryzysu, który jest głęboki i dlatego wymaga głębokich zmian, poczynając od sumień.

Proszę Jezusa Chrystusa, aby na Bliskim Wschodzie, a w szczególności w Ziemi uświęconej przez Jego śmierć i zmartwychwstanie, nastąpił prawdziwy i ostateczny exodus ludów z wojny i przemocy ku pokojowi i zgodzie. Wspólnotom chrześcijańskim, które zwłaszcza w Iraku przechodzą próby i cierpią, niech Zmartwychwstały powtórzy pełne pociechy i umocnienia słowa, z jakimi zwrócił się do apostołów w Wieczerniku: „Pokój wam!” (J 20, 21).

W krajach Ameryki Łacińskiej i Karaibów, w których niebezpiecznie nasila się przestępczość związana z przemytem narkotyków, niech Pascha Chrystusa będzie zwycięstwem pokojowego współżycia i poszanowania dobra wspólnego. Umiłowany lud Haiti, doświadczony przez straszliwą tragedię trzęsienia ziemi, niech przeżyje exodus z żałoby i rozpaczy do nowej nadziei, umacnianej przez międzynarodową solidarność. Umiłowani obywatele Chile, na których też spadła wielka katastrofa, niech umocnieni w wierze podejmą z wytrwałością dzieło odbudowy.

Mocą Jezusa zmartwychwstałego niech w Afryce zostanie położony kres konfliktom, wciąż powodującym zniszczenia i cierpienie. Oby osiągnięto pokój i pojednanie, które są gwarancją rozwoju. W szczególności zawierzam Panu przyszłość Demokratycznej Republiki Konga, Gwinei i Nigerii.

Niech Zmartwychwstały umacnia chrześcijan, którzy z powodu wiary cierpią prześladowania, a czasem ponoszą śmierć, jak w Pakistanie. Krajom gnębionym przez terroryzm oraz dyskryminację społeczną i religijną, niech da siłę potrzebną do podjęcia dialogu i pokojowego współistnienia. Odpowiedzialnym za wszystkie narody niech Pascha Chrystusa da światło i moc, aby działalność gospodarcza i finansowa została w końcu oparta na kryteriach prawdy, sprawiedliwości i bratniej pomocy. Niech zbawcza moc zmartwychwstania Chrystusa napełni całą ludzkość, by pokonała różnorakie i tragiczne przejawy szerzącej się „kultury śmierci”, by można było budować przyszłość miłości i prawdy, w której każde życie ludzkie będzie szanowane i przyjęte.

Drodzy bracia i siostry! Pascha nie uczyni żadnego czaru. Jak po drugiej stronie Morza Czerwonego Izraelici weszli na pustynię, tak i Kościół po Zmartwychwstaniu dalej żyje w historii, dzieląc jej radości i nadzieje, jej bóle i strapienia. Niemniej jednak ta historia uległa przemianie, została naznaczona nowym i wiecznym przymierzem, i rzeczywiście otworzyła się na przyszłość. Dlatego, zbawieni w nadziei, pielgrzymujmy dalej, z dawną i zawsze nową pieśnią w sercach: „Śpiewajmy na cześć Pana, który okrył się sławą!”

rv