Mater Dolorosa 1Pezull n’mjet tokës e qiellit, Atje mbi krep
t’ Golgotit, N’per ag t’pergjakshem t’diellit Ulë kryet i Biri i Zotit, Masi
me ‘i zâ t’pushtueshem Dha shpirtin e hyjnueshem Nder duer të Atit t’vet. 2
E Ama, zbč si qiri, Prej dhimbet bâmun guer, E sheh kah kryet i Biri E
ulë permbi krahnuer: E sheh, e mâ fort zęmra I therë atë botë, e thęmra, Tu’u
dridhë, mâ m’tokë s’i shklet, 3 Por, kah s’don me mendue Se i Biri
shpirt ka dhânun, I kandet me kujtue Se Ai don ndo’i fjalë me i thânun; Prandej
me dashtuni, I qaset Krygjes s’Ti E i thotë plot ambelcim: 4 -
Qe Nâna e jote, o Djalë! Qe Nâna, o Bir, ngjat teje! A don me m’thânë ndo’i
fjalë, Qi ule kryet prej meje? - Po a fort gojen t’idhnuene Me atë tamth,
qi tash t’a kuene Kta njerz të lém n’verbim? - 5 Por m’Kryq i Biri
shuete, E veç nji ushtimë termetit Qi t’dekunt n’vorr i shquete, Qi tundte
ujët e detit, Qi male e krepa çáte, Qi n’tempull tisin dáte, Per Tę t’pergjegjun
kjč! 6 U dridh atë botë e Ama, Por krejt s’e la shpëresa; E tue
shungllue enč gjâma, Tu’ u trandë e dheut ndertesa, Me dorë kamben ia prekë, N’uzdajë
se nuk ka hjekë, Se shpěrt s’ka dhânë enč. 7 Por se me dorë tue ndî’, Se
kamba ftofun ishte Me gjak e cilla isht’ rî, Tue pá se Djalë mâ s’kishte, ‘Ahi’
fshâni ‘i herë prej dhimbet, E, si nji dritë kah shkimet, Gadi nen Kryq u pak. 8
E pánë Ejët te qielli E ftyren me fletë mbluene; U muz mâ kobshem dielli,
Humneret prap gjimuene: I Amshuemi, edhe Atę e pá, E dhimbë per Tę i rá, E
mnís atë herë vű cak. 9 U vesh në zí natyra, Bregut u thane plepat, U
vrâ e qiellës pasqyra, Plasen prap dhimbet krepat, E u veshken fushës zymylat, E
u eshten n’mal bylbylat: Mbarë rruzullimi ankoi. 10 Vetë Rromakut
gjaksuer Qi t’Bir’n’I a bâni t’dekun, Zęmra i gufoi n’krahnuer, Ashtű ka’
e pŕ të lmekun: E kah prej malit zdrypi Ai t’Lumit mshrirë i lypi, Pse aq
t’dhimbshme Nânë mjeroi. 11Veç ti, moj zęmra e ęme, Veç ti të lodhët
nuk ké, E, egersue, nuk tręme Ashtú ka’ e sheh ti zbé, Njatę, qi kje nder
bija Si lil nder kulumrija, Si drita kúr agon. 12 Po kje se ti
nuk pihe N’gjith ketë mjerí t’shemtueme, Po kje se ti nuk shkrihe Kah sheh
sa Nânës t’bekueme Heshtat zęmren i a therin, Mâ t’fortë se ty mermerin, M’
kallzo se kű kerkon? _____ 1 Mbě krep : shkamb, mal. – n’per ag t’pergjakshem
t’diellit: kur dielli ishte xânë per tmerë. Ag thirret agimi i parë e mandej perdoret
edhe per perde qi vęjn sŷt: i kanë vű syt ag: nuk sheh mirë. 3 I qaset:
i afrohet. 4 T’a kuene: t’a dhanë me e pi. 5 Shuete: heshtote.
– termetit: termekut. – shquete: i ngjallte: – tisin: velin e tempullit. 7
Rî: rituem, lagë. – u pak: u lmek, i rá të fikët. 8 U muz mâ kobshem:
u mtizë, u nxi mâ tmerëshem. 10 Të lmekun: të pakun, të fikun.11
Të lodhët: të lodhun. Atë Gjergj Fishta, “Mater Dolorosa”
(Zoja e Dhimbshme)”, “Vallja e Parrizit”, bot. II, Shkoder, Sh. Bot. “Atë Gjergj Fishta”
, 1941, fq 28-31