Ipeshkvijtë skandinavë në vizitë ‘ad Limina’: sfidat e pakicës katolike në një botë
të shekullarizuar.
(22.03.2010 RV)Ipeshkvijtë e Skandinavisë filluan sot vizitën e tyre ‘ad Limina’,
në Vatikan. Kjo Konferencë ipeshkvnore përfshin pesë vende: Suedinë, Norvegjinë, Finlandën,
Danimarkën e Islandën. Katolikët e kësaj zone janë pakicë: nuk arrijnë as në 3% të
popullsisë, me fe që vijojnë të bëhen gjithnjë më të përzjera. Për situatën e Kishës
në zonën veri-evropiane, flet, në mikrofonin tonë, imzot Anders Arborelius,
kryetar i Konferencës ipeshkvnore të Skandinavisë:
Përgjigje: -
Shumica e katolikëve të Skandinavisë është me origjinë të huaj e numri i tyre vijon
të rritet çdo vit, falë emigracionit. Vijnë vazhdimisht katolikë nga Polonia, Lituania,
Amerika Latine, Afrika, Lindja e Mesme. Kanë ardhur edhe shumë të krishterë irakianë.
Jemi, pra, para sfidës për t’i bashkuar gjithë këta besimtarë, që vijnë nga vende
të ndryshme. Në një famulli fare të vogël, mund të gjesh besimtarë me 50 e më shumë
kombësi. Sfida për ne është t’i ndihmojmë këta njerëz të rriten së bashku e të formojnë
një trup të vetëm kishtar.
Pyetje: - Shoqëritë skandinave janë shumë
të shekullarizuara. Si e përballon këtë situatë Kisha vendase?
Përgjigje:
- Këto janë rrethanat, në të cilat jetojmë e detyra jonë e përditshme është
të përpiqemi për të qenë dëshmitarë të fesë, në një shoqëri tejet të shekullarizuar.
Megjithatë, vërejmë se edhe në këtë shoqëri, nuk mungon interesi për fenë: gazetat
flasin për lutjen, për Zotin e për Kishën. Nganjëherë, është e vërtetë, me frymë
jashtëzakonisht kritike, por ama flasin! Heshtja do të ishte akoma më e keqe. Më parë
gjendja ishte krejt e ndryshme, sepse nuk bëhej asnjë pyetje për fenë. Madje nuk zihej
fare në gojë. Ndërsa tani diskutimi është hapur përsëri e njerëzit janë më të interesuar,
nga sa mendohet. Kjo është një mundësi e re për t’u kumtuar Ungjillin njerëzve të
Skandinavisë.
Pyetje: - Ç’ kujtim la vizita e Gjon Palit II në
këto vise veriore të Evropës?
Përgjigje: - Hapi shumë porta:
shoqëria kuptoi se katolicizmi është realitet në viset tona e mendoj se, posaçërisht
për grupet e tjera të krishtera, ishte një lloj zbulimi. Kjo, sepse ndokush e kuptoi,
më në fund, se katolikët janë të krishterë e jo besimtarë të kushedi çfarë lloj feje
tjetër.
Pyetje: - Në majin e ardhshëm, Konferenca ipeshkvnore skandinave
do të organizojë Kongresin kushtuar familjes. Ç’mund të na thoni për këtë kongres?
Përgjigje:
- Për ne familja është gjithnjë më e rëndësishme në shoqërinë tonë, ndonëse
ende e ligësht, ende e paaftë për të fituar mbi ideologjinë individualiste. Përpjekja
për ta vënë familjen në vendin e parë, duhet konsideruar si veprimtari ungjillëzuese.
Mendojmë se vizioni i krishterë i familjes mund të jetë shumë i rëndësishëm, si rrugë
për të përhapur Ungjillin në popujt skandinavë.
Pyetje: - Ç’marrëdhënie
keni me Kishat e tjera të krishtera, posaçërisht me Kishën luterane? Përgjigje:
- Me Kishën luterane sapo kemi përfunduar një dialog për Doktrinën e shfajsimit,
që do të pasohet edhe nga një dokument i përbashkët. Në këtë pikë jemi vërtetë pranë,
gjë që nuk mund të thuhet për shumë pika të tjera, që na ndajnë. Martesat homosksuale,
për shembull, të cilat u njohën nga Kisha luterane e Suedisë. Ky ishte një çast vërtetë
tragjik për dialogun ekumenik. Gjithsesi, duhet të vijojmë të kërkojmë terrene
të përbashkëta për dialog, ashtu si me Kishën ortodokse e me Kishat lindore, që janë
të pranishme në vendet tona. Ekumenizmi është bërë tashmë një detyrë urgjente në këto
vise, ku të krishterët janë pak, e prandaj është shumë e rëndësishme të dëshmojmë
se kemi një fe të përbashkët në Jezusin, sepse shumë njerëz jashtë Kishave, flasin
vetëm për ndeshje ndërmjet të krishterëve.
Pyetje:
- E me bashkësitë e tjera fetare?
Përgjigje: - Në Suedi
po shtohet gjithnjë më shumë numri i besimtarëve myslimanë. Në Malmo, për shembull,
ka më shumë njerëz që shkojnë në xhami sesa në kishën luterane. Feja islame po zë
vendin e parë numerik në vend. Është prandaj urgjente të dialogojmë, edhe pse në shumë
pika nuk kemi të njëjtin opinion, por mund të ketë edhe pika takimi. Për shembull,
myslimanët nuk i pranojnë martesat homoseksuale. Por ka edhe vështirësi të panumërta.
Mjafton të kujtojmë të krishterët që ikin nga Iraku për të shpëtuar nga sulmet e islamikëve,
sapo vendosen këtu, gjenden përsëri përballë të njëjtave sulme. Së fundi,
me bashkësinë hebraike kemi marrëdhënie shumë të mira, posaçërisht në Suedi, ku katolikë
e hebrej kanë qenë gjithnjë pakica e janë përfshirë në të njëjtën betejë për të drejta
të barabarta.