Jak co miesiąc Ojciec Święty poleca modlitwom wiernych na całym świecie dwie intencje.
Ogólną: Aby światowa gospodarka była zarządzana zgodnie z kryteriami
sprawiedliwości i równości, z uwzględnieniem rzeczywistych potrzeb narodów, zwłaszcza
najuboższych. Oraz misyjną: Aby Kościoły w Afryce były znakiem i narzędziem
pojednania oraz sprawiedliwości we wszystkich regionach kontynentu.
Sprawiedliwe
zarządzanie globalną gospodarką to kwestia, która często pojawia się w papieskim nauczaniu,
zwłaszcza w związku z przeżywanym obecnie kryzysem. Wiele miejsca temu zagadnieniu
poświęcił też Benedykt XVI w zeszłorocznej encyklice społecznej Caritas in veritate.
My przypomnijmy tu słowa wypowiedziane podczas niedawnego szczytu FAO, bo przypominają
one o najbardziej dramatycznym skutku złej gospodarki, a mianowicie, o klęsce głodu.
„Obecnie
utrzymuje się jeszcze nierówny poziom rozwoju wewnątrz narodów i między nimi – mówił
na forum FAO Papież. – Powoduje to w wielu regionach globu niepewne warunki, uwypuklając
kontrast między ubóstwem a bogactwem. Zachodzi niebezpieczeństwo, że głód uzna się
za coś przynależnego do struktury, za stały składnik rzeczywistości społeczno-politycznej
krajów słabszych – w pewnym sensie przedmiot rezygnacji, a nawet obojętności. Tak
nie jest i nie może być! Aby zwalczyć głód, istotne jest zacząć od określenia na nowo
pojęć i zasad dotąd stosowanych w relacjach międzynarodowych. Pozwoli to odpowiedzieć
na pytanie: Jak skierować uwagę, a następnie działania państw na potrzeby najbiedniejszych?
Odpowiedzi szukać należy nie w profilu operatywnym współpracy, ale w zasadach mających
ją inspirować. Jedynie w imię wspólnej przynależności do rodziny ludzkiej można żądać
od każdego narodu i kraju, by były solidarne, czyli gotowe podjąć konkretną odpowiedzialność
i wyjść naprzeciw potrzebom innych celem rozwijania autentycznego współudziału opartego
na miłości”.
Intencja misyjna pokrywa się z tematem zeszłorocznego
synodu biskupów dla Afryki, a mianowicie: „Kościół w Afryce w służbie pojednania,
sprawiedliwości i pokoju”. Tak na zakończenie obrad posumował je Benedykt XVI:
„Powstań,
Kościele Afryki, rodzino Boża, bo woła cię Ojciec niebieski, którego twoi przodkowie
wzywali jako Stwórcę, zanim poznali Jego miłosierną bliskość objawioną w Jednorodzonym
Synu, Jezusie Chrystusie. Podejmij drogę nowej ewangelizacji z odwagą, jaką daje Duch
Święty. Pilne działania ewangelizacyjne, o których tak wiele mówiło się w tych dniach,
zawierają w sobie usilne wezwanie do pojednania – mówił Papież. – Jest to niezbywalny
warunek ustanowienia w Afryce sprawiedliwych relacji między ludźmi oraz zbudowania
uczciwego i trwałego pokoju w poszanowaniu każdej jednostki i każdego ludu; pokoju
otwartego na wszystkich ludzi dobrej woli ponad ich przynależnością religijną, etniczną,
językową, kulturową czy społeczną. W tej zobowiązującej misji ty, Kościele pielgrzymujący
w Afryce trzeciego tysiąclecia, nie jesteś sam. Modlitwą i skuteczną solidarnością
towarzyszy ci cały Kościół katolicki, a z nieba wspierają cię święci afrykańscy, którzy
swoim życiem, czasem aż po męczeństwo, dali świadectwo pełnego oddania Chrystusowi”.