Benedikti XVI: jetëshkrim i shkurtër i Shën Bonaventurës.

(03.03.2010 RV)Lindur, ndoshta, në vitin 1217 e vdekur më 1274, ai jetoi në shekullin XII, epokë në të cilën feja e krishterë, që kishte depërtuar thellësisht në kulturën e në shoqërinë e Evropës, frymëzoi shumë vepra të pavdekshme në lëmin e letërsisë, të arteve pamore, të filozofisë e të teologjisë. Ndërmjet figurave të mëdha të krishtrea, që dhanë ndihmesë të shquar në krijimin e harmonisë ndërmjet fesë e kulturës, mund të kujtojmë pikërisht Shën Bonaventurën, njeri i veprimit e i kundrimit, i përshpirtërisë e i qeverisjes së urtë.
U pagëzua me emrin Gjovani Fidanca të cilin, kur veshi zhgunin françeskan, e ndërroi me emrin Bonaventuara.
Studioi në një shkollë të njohur të Parisit, ku mori titullin ‘Mjeshtër i Arteve’, të cilin mund ta krahasojmë me dëftesën e liceve më të shquara të kohëve tona. Si shumë të rinj të kohës së tij, e edhe të kohës sonë, Gjoni nisi t’i bëjë vetes një pyetje themelore: “Ç’duhet të bëj në jetë?”
I mahnitur nga dëshmia ungjillore e Fretërve të Vegjël, që kishin arritur në Paris, trokiti në portën e Kuvendit françeskan të qytetit e kërkoi të pranohej në gjirin e familjes së bijve të Shën Françeskut.
Rreth vitit 1243 veshi zhgunin e mori emrin Bonaventura. Vijoi me zell të ri studimet, duke ndjekur fakultetin e Teologjisë në Universitetin e Parisit, e njëkohësisht, edhe shumë kurse impenjative, të domosdoshme për karrierën akademike. Studioi thellësisht Shkrimin Shenjt, Sentencat e Pietro Lombardit, Doracakun e teologjisë së kohës, autorët më të rëndësishëm të teologjisë e, duke u takuar vazhdimisht me mësues e studentë të teologjisë, që vinin në Paris, arriti të fitojë pjekuri e ndjeshmëri të thellë shpirtërore personale, me vlerë të madhe. E kështu u bë një nga teologët më të rëndësishëm të historisë së Kishës.
Na la trashëgim veprat:Breviloquium (Hyrje në teologjinë skolastike)
Collationes de decem praeceptis (Përmbledhje për dhjetë Urdhërimet e Tënzot)
Collationes de septem donis Spiritus Sanctis (Përmbledhje për shtatë dhantitë e Shpirtit Shenjt)
Collationes in Hexaemeron (Përmbledhje në Gjashtë Ditët e Krijimit )
Commentaria in quattuor libros sententiarum Magistri Petri Lombardi (Koment i katër librave të sentencave të mjeshtrit Pietro Lombardi)
De mysterio Trinitatis (Misteri i Trinisë Shenjte: çështje shumë të debatuara)
De perfectione vitae ad sorores (Përsosuria e jetës për motrat)
De reductione artium ad theologiam (Shikim i arteve përmes teologjisë)
De Regno Dei descripto in parabolis evangelicis (Mbretëria e Zotit përshkruar në shembëlltyra ungjillore)
De scientia Christi et mysterio Trinitatis (Njohja e Krishtit dhe misteri i Trinisë)
De sex alis Seraphin (Gjashtë flatrat e Serafinëve)
De triplici via (Udha e trifishtë)
Itineriarium mentis in Deum (Shtegtim i mendjes në Zotin)
Legenda Sancti Francisci (Gojëdhëna e Shën Françskut)
Lignum vitae (Druri i jetës)
Officium de passione Domini (Detyrat që kanë të bëjnë me Mundimet e Zotit)
Quaestiones de perfectione evangelica (Çështje mbi persosurinë ungjillore)
Summa theologiae (Përmbledhje e teologjisë)
Vitis mystica (Jetë mistike)

Ta bëjmë tonën trashëgiminë, që na la ky Dijetar i shquar i Kishës, i cili na kujton domethënien e jetës, me fjalët: “Mbi tokë… mund ta kundrojmë pafundësinë hyjnore përmes arsyetimit e admirimit; ndërsa në atdheun qiellor, përmes vegimit, kur të bëhemi të ngjashëm me Zotin, e përmes ekstazës.. do të hyjmë në galdimin e Hyjit”(Njohja e Krishtit).