28 лютага 2010 г., у другую нядзелю Вялікага Посту група грэка-каталіцкіх вернікаў
з Ліды і Наваградка зьдзейсьніла пілігрымку да мошчаў Блаславёных Мучаніцаў Сёстраў-Назаратанак,
што захоўваюцца ў фарным касьцёле ў Наваградку. Пілігрымку ўзначаліў душпастыр
Лідчыны і Наваградчыны а. Андрэй Буйніч. Да малітвы пілігрымаў далучыліся Апостальскі
Візітатар БГКЦ Архімандрыт Сяргей і прадстаўнікі грэка-каталіцкай парафіі ў Івацэвічах. Пілігрымка
праходзіла напярэдадні 10-годдзя Бэатыфікацыі Наваградзкіх Мучаніцаў, якая мела месца
5 сакавіка 2000 г. у Рыме. Гэтая пілігрымка беларускіх грэка-католікаў у Наваградак,
да месца мучаніцтва Блаславёных Манахіняў, адбылася ў рамках Году Сьвятарства з малітвай
за сьвятароў, манахаў і манахіняў нашай Царквы і асабліва за пакліканьні да сьвятарскага
і манаскага служэньня. “Мошчы Блаславёных манахіняў-мучаніцаў спачываюць
у гэтым старажытным храме побач алтара Навагрудзкай Іконы Маці Божай. Малітвы Багародзіцы
і гераічны подзьвіг любові Блаславёных Мучаніцаў няхай ўзмацняюць усіх нас ў любові
да Бога, да Царквы і нашай шматпакутнай Бацькаўшчыны,” – зазначыў Архімандрыт
Сяргей.
Блаславёныя Мучаніцы з Наваградка – сястра Марыя Стэла і дзесяць
Сёстраў з Ордэну Сясьцёр Сьвятой Сям’і з Назарэту загінулі мучаніцкай сьмерцю ад рук
нацысцкіх акупантаў 1 жніўня 1943 году. Гэта быў перыяд ІІ Сусьветнай вайны – час
перасьледу за веру.
Сёстры-назаратанкі прыехалі ў Наваградак па запрашэньні
Слугі Божага Біскупа Пінскага Зыгмунта Лазінскага, каб заняцца выхаваньнем і навучаньнем
дзяцей. Сёстры былі супольнасьцю, якая служыла шматнацыянальнаму насельніцтву горада.
Яны несьлі дапамогу людзям у мірны час, а тым больш дапамагалі ў перыяд фашысцкай
акупацыі, асабліва сем’ям перасьледаваных, увязьненых, замучаных. У гэтых складаных
абставінах сёстры-назаратанкі вырашылі ахвяраваць сваё жыцьцё за ўвязьненых сваякоў
гэтых сем’яў.
Паводле настаяцеля “вітаўтавай фары”, кс. Аляксандра Зянкевіча,
ігуменя Марыя Стэла прасіла: “Божа, калі неабходнаю ёсьць ахвяра жыцьця, няхай
лепш растраляюць нас, чым тых, хто мае сем’і, – молімся нават пра гэта”.
Бог
гэтую ахвяру прыняў. 31 ліпеня, увечары, сясьцёр выклікалі ў камісарыят паліцыі. Пасьля
вячэрняй малітвы 11 сёстраў прыйшлі па выкліку. У гэты ж вечар фашысты вывезьлі іх
за горад, шукаючы месца для страты. Не знайшоўшы, вярнуліся ў камісарыят і замкнулі
сёстраў у піўніцы. На наступны дзень, у нядзелю, 1 жніўня 1943 году, каля 5-ай гадзіны
ранку сёстраў зноў вывезьлі за 5 кіламетраў ад гораду. Там, у лесе, растралялі
11 сёстраў-назаратанак, якія аддалі сваё жыцьцё за іншых.