(18.02.2010 RV)U zhvillua sot në Uashington takimi ndërmjet presidentit amerikan
Barak Obama dhe udhëheqësit shpirtëror të tibetanëve Dalai Lama. Javët e kaluara pati
shumë reagime nga ana e Kinës, e cila e kundërshtoi hapur e madje edhe e paralajmëroi
Uashingtonin të mos takohet me Dalai Lamën sepse e konsideron atë si frymëzues të
përpjekjeve për pavarësi të popullit tibetan. Mbi rëndësinë e këtij takimi në
mikrofonin e Radio Vatikanit flet Guido Saramani, docent i historisë së Kinës
pranë universitetit Kà Foskari në Venecia:
Përgjigje: Qëndrimi
kinez mbi çështjen e Dalai Lamës dhe të Tibetit hyn në kategoritë e atyre gjërave
të zakonshme që janë pohuar dhe ripohuar shumë herë me radhë nga pala kineze, dhe
është quajtur si “ndërhyrje në punët e brendshme”. Natyrisht është e vështirë të ndash
takimin, aspektin kulturor dhe shpirtëror, – gjë që besoj se askush nuk ia mohon Dalai
Lamës – nga aspekti politik, nga efekti politik që ky takim ka.
Pyetje: Marrëdhëniet
ndërmjet SHBA dhe Kinës këto javët e fundit kanë pasur tensione të shumta, fillimisht
për çështjen e Google-it, pastaj për shitjen e armëve amerikane Tajvanit e në fund
për çështjen bërthamore iraniane. Në ç’mënyrë mund të afrohen me njëri-tjetrin këto
vende?
Përgjigje: Kohët e fundit po lexoja mendimet e disa studjuesve kinezë
dhe amerikanë me qëndrime të ndryshme. Mendoj se ndoshta ka nevojë për atë që propozojnë
këta studjues kinezë dhe amerikanë, pra, për një lloj takimi të nivelit të lartë,
për marrjen e një qëndrimi të ri, për formimin e një suaze të re që ndoshta është
ajo e ravijëzuar në vitet ’70-’80 kur u vërejtën edhe reagimet e para filoamerikane,
suazë kjo që nuk është më e mjaftueshme për t’i bërë ballë të gjitha problemeve të
vjetra e të reja që po kalojnë këto dy vende.