(09.01.2009 RV)“Kur të krishterët
vuajnë padrejtësisht është Korpi i Krishtit ai që plagoset”: kështu shkruan kryetari
i Këshillit Papnor për nxitjen e bashkimit të të krishterëve, kardinali Valter Kasper,
në letrën drejtuar Shenjtërisë së Tij, Shenuda III, Papë i Aleksandrisë së Egjiptit
dhe Patrik i selisë së Shën Markut në Kajro, pas ngjarjeve të përgjakshme të Krishtlindjes
ortodokse. Kjo javë u karakterizua nga dhuna kundër të krishterëve në disa vende
myslimane të botës. Pikërisht në Ditën e Krishtlindjes për kishat ortodokse që ndjekin
kalendarin julian, tre myslimanë qëlluan kundër besimtarëve koptë ortodoksë, që po
dilnin nga Mesha, në fshatin jugor Nagaa Hamadi, duke vrarë tetë besimtarë të krishterë
e një polic. Në bazën e kësaj ngjarjeje, sipas vrasësve, qëndron rrëmbimi i një vajze
myslimane dhe abuzimi seksual me të, gjest i kryer nga një i krishterë, por që u atribuohet
pa të drejtë krejt bashkësisë . Tri kisha katolike u vunë në shënjestër nga ekstremistët
myslimanë edhe në periferi të Kuala Lumpurit, në Malajzi, vend me shumicë myslimane
të popullsisë. Pas këtyre sulmeve qëndron polemika e këtyre ditëve mbi të drejtën
e katolikëve për të shkruar fjalën “Allah”, pasi Gjykata e Lartë e Malajzisë pezulloi
autorizimin e dhënë për një gazetë katolike lokale. Qeveria pati shprehur frikën nga
ndeshjet ndërfetare, duke u bazuar në një “fatva” të Këshillit të Lartë Kombëtar,
në maj të vitit 2008, sipas së cilës fjala “Allah” mund të përdoret vetëm nga myslimanët. Para
këtyre ngjarjeve, ç’mund të bëjë Evropa? Të dëgjojmë opinionin e përfaqësuesit të
Presidencës së OSBE-së kundër racizmit, ksenofobisë dhe diskriminimit, Mario Mauro: Nga
ana e institucioneve lokale, ashtu si edhe nga ana e bashkësisë ndërkombëtare duhet
të kujtojmë me forcë dy gjëra. Së pari, që liria fetare nuk është një liri si gjithë
të tjerat, por është kusht i domosdoshëm për njohjen e të tjerave. Së dyti, që bashkëjetesa
civile e paqësore është e pamundur nëse personave nuk u lejohet të pohojnë lirisht
e të mbështesin me vepra e fakte gjërat në të cilat besojnë. Për këtë arsye duhet
t’i qëndrojmë pranë qeverisë egjiptiane e asaj të Malajzisë për të penguar dhunën
e radikalizmit islamik, por duhet edhe ta ngremë zërin në bashkësinë ndërkombëtare
për t’u thënë institucioneve lokale se mbrojtja e të krishterëve nuk duhet konsideruar
si gjest vullnetmirë, por si detyrë themelore, nëse duan që të quhen demokratike.