Në lutjen e Engjëllit të Tënzot, Papa njoftoi se do ta dorëzojë në Qipro dokumentin
e punës për Asamblenë kushtuar Lindjes së Mesme.
(26.10.2009 RV)Dje, në Lutjen e Engjëllit të Tënzot, kremtuar menjëherë pas
përfundimit të Meshës solemne në tremen e Bazilikës së Shën Pjetrit, Benedikti XVI
kujtoi se pikërisht me këtë kremtim përfundonte Asambleja e posaçme e Sinodit të Ipeshkvijve
për Afrikën: tri javë, gjatë të cilave ipeshkvijtë u lutën dhe dëgjuan njëri-tjetrin,
për të kuptuar atë që i thotë sot Shpirti Shenjt Kishës, e cila jeton në Kontinentin
afrikan, e njëkohësisht, edhe Kishës universale. Etërit sinodalë, ardhur nga të
katër anët e Afrikës – vijoi Papa – folën për realitetin tejet të pasur të Kishave
në vendet e tyre. Ndanë, kështu, së bashku, gëzimin që buron nga gjallëria e bashkësive
të krishtera, të cilat vijojnë të rriten çdo ditë, në cilësi e sasi. Tokë pjellore,
kjo e Afrikës, me dioqeza të mirorganizuara, të cilat sot janë në gjendje të nisin
misionarë edhe në Kontinentet e tjera. Pasi shprehu kënaqësinë e tij për veprimtarinë
misionare të meshtarëve afrikanë në botë, Papa u ndalua kryesisht tek puna me familjen: “Vëmendje
e posaçme iu kushtua familjes, që edhe në Afrikë përbën qelizën themelore të shoqërisë,
por që sot kërcënohet nga rryma ideologjike, të ardhura nga jashtë. E ç’të themi,
pastaj, për të rinjtë, të cilët ndodhen përballë presioneve të këtij tipi, të ndikuar
nga modelet e mendimit e të sjelljes, që i kundërvihen vlerave njerëzore e të krishtera
të popujve afrikanë?”. Benedikti XVI u ndalua, shkurtimisht, në vijim,
tek problemet aktuale, që u prekën në Asamble: tek nevoja e ngutshme për pajtim, drejtësi
e paqe. “Pikërisht për këtë – theksoi Ati i Shenjtë – Kisha përgjigjet duke ripropozuar
kumtimin me hov të ri të Ungjillit dhe veprimtarinë për zhvillimin e gjithanshëm të
njeriut. E gjallëruar nga Eukaristia, ajo përpiqet me të gjitha forcat që askujt të
mos i mungojnë gjërat e nevojshme e të gjithë të mund të jetojnë me dinjitetin, që
i përket çdo njeriu. Më pas, mendimi i Papës shkoi përsëri në Afrikë, posaçërisht
në Kamerun eAngola, ku ishte marsin e kaluar në shtegtim apostolik, për të
takuar afrikanët e edhe për të nisur menjëherë përgatitjen e Sinodit për Afrikën.
Nga tremja e Bazilikës së Shën Pjetrit, Benedikti XVI iu drejtua edhe një herë mbarë
popullsive afrikane, posaçërisht të krishterëve, për t’u dorëzuar, simbolikisht, Mesazhin
përfundimtar të kësaj Asambleje sinodale: “Është një Mesazh, që niset nga
Roma, Seli e Pasardhësit të Pjetrit, i cili i prin bashkimit universal, por mund të
themi pa ngurrim edhe se e ka zanafillën në Afrikë, sepse përmbledh përvojën e saj,
shpresat, projektet, e tani rikthehet në Afrikë, duke mbartur me vete pasurinë e një
ngjarjeje, gjatë së cilës u ndje fuqimisht bashkimi në Shpirtin Shenjt”. Të
dashur vëllezër e motra, që më dëgjoni në Afrikë – vijoi Papa - ia besoj, në mënyrë
të posaçme, lutjes suaj, frytet e punës së Etërve sinodalë dhe, me fjalët e Jezusit,
ju inkurajoj “të jeni kripë e dritë e tokës së dashur afrikane”. E ndërsa përfundoi
ky Sinod, vitin e ardhshëm është parashikuar të mblidhet Asambleja e posaçme e Sinodit
të Ipeshkvijve për Lindjen e Mesme – kujtoi Papa – eshtoi: “Me
rastin e vizitës sime në Qipro, do të kem kënaqësinë ta dorëzoj Instrumentum Laboris
të këtij takimi të rëndësishëm”. Pas lutjes së Engjëllit të Tënzot, Benedikti
XVI i përshëndeti shtegtarët e shumtë të pranishëm në disa nga gjuhët kryesore të
botës, duke u kujtuar edhe një herë të gjithëve përfundimin e punimeve të Sinodit
e rëndësinë e tij të jashtëzakonshme për ardhmërinë e Kontientit Afrikan. Në përfundim,
ia besoi Zojës së Bekuar të krishterët dhe të gjithë banorët e Kontinentit.