(21.10.2009 RV)Lufta në Irak ka shkaktuar
një nga eksodet më të mëdha të refugjatëve në Lindjen e Mesme. Agjensitë e Kombeve
të Bashkuara flasin për gati 2 milion e gjysëm irakianë të strehuar në vendet fqinjë
si Siria, Jordania, Libani, Egjipti e Turqia. Rreth 2 milion irakianë të tjerë janë
refugjatë të brendshëm. Është një lëvizje e jashtëzakonshme e popullsisë, për të cilën
flitet pak. Pikërisht për të çuar asistencën shëndetësore dhe psikologjike në kampet
e refugjatëve irakianë në Jordani, shoqata italiane “Një urë për…” ka filluar fushatën
për mbledhjen e fondeve. Të dëgjojmë Paola Gasparolin, nga Zyra e Shtypit e organizatës: Aktualisht,
gjendja mbetet dramatike e me pasoja politike të rëndësishme për vendet ku kanë shkuar
refugjatët irakianë, sepse ekonomitë e tyre ishin të brishta edhe më parë. Flasim
për Jordaninë, por edhe për Sirinë. Eksodi i 2 milion personave brenda vendit ka sjellë,
edhe ai, ndryshime politike. Përsa i përket refugjatëve të jashtëm, problemi më i
madh është se nuk njihen si të tillë, por konsiderohen si të ftuar nga Siria, Jordania,
Libani dhe Egjipti e janë pak, për të mos thënë aspak, strukturat për ta. Pjesa më
e madhe e tyre nuk mund të shkojë në strukturat shëndetësore e as në shkollë. Ndër
irakianët që janë larguar për në vendet fqinjë ka edhe të krishterë. A ju ka ndodhur
t’i takoni? Cila është gjendja e tyre? Personalisht kam takuar shumë refugjatë
të krishterë, sidomos në veri të vendit, në zonën e Kurdistanit irakian dhe në Siri.
Ndihen të humbur. Kam takuar të krishterët që vinin nga Bagdadi e që banonin në zona
me kulturë të pasur. Tani jetojnë në trishtim, në ankth për një vend ku më parë jetonin
të qetë, ku kishin kontakte fetare.