Liturgjia e Fjalës së Zotit e dielës së 29-të gjatë vitit “B”
(17.10.2009 RV)Dëgjues të nderuar ja
përsëri së bashku në takimin tonë javor të së shtunës me Fjalën e Zotit të së dielës.
Kësaj here do të dëgjojmë dhe meditojmë së bashku leximet biblike të dielës së 29-të
gjatë vitit kishtar, ciklit të dytë, sipas kalendarit liturgjik. Në këtë të diele
në të cilën kremtohet Dita botërore misionare, Fjala e Zotit na ofron portretin Jezusit
Zot si Shërbëtorin e Hyjit e të njerëzimit. Kush don të jetë i pari e të sundojë mbi
të tjerët, le të bëhet shërbëtori i të gjithëve, na thotë Jezusi në pjesën e Ungjillit
të kësaj së diele. Kështu, sipas mësimeve ungjillore, për ta gjetur Zotin në jetë,
lypet t’i përveshim mëngët e të shërbejmë Çdo të diele fjala e Jezusit na ndihmon
të rishikojmë rrënjësisht mënyrën tonë të të menduarit e të të vepruarit. Edhe këtë
të diele ungjilli i tij ndeshet me mendimin tonë e atë botës: më i madhi nuk është
ai që urdhëron e sundon por kush është i mbrami e shërben, madje kush sundon e urdhëron
duhet të veproi porsi ai që shërben. Edhe Mesha shenjte që kremtojmë është takim me
Jezusin që përulet deri në vdekje për të na ofruar veten si dhuratë. Le të mësojmë
prej fjalës së tij: “Kushdo prej jush që don të jetë më i madh, le të bëhet shërbëtori
juaj, dhe ai që prej jush don të jetë i pari, le të bëhet shërbëtori i të gjithëve”.
Në leximin e parë libri i Isaisë e paraqet figurën e shërbëtorit të mistershëm të
Hyjit (Jahvesë) në të cilin tradita e krishterë gjithmonë e ka parë një profeci të
Jezusit. Në liturgjinë e kësaj së diele lexojmë një pjesë të poemës kushtuar shërbëtorit
të Hyjit, që na paraqitet në gjestin e dhurimit të jetës së tij për shlyerjen e faljen
e mëkateve. Profecia fle për një Shërbëtor të Hyjit që qe besnik deri në fund.
Në leximin e dytë, Letra e Hebrenjve na ofron një reflektim të madh mbi figurën e
Jezusit shikuar si Kryepriftin e Madh që është afër popullit të vet. Këtë të diele
do të dëgjojmë një pjesë, të shkurtër por të thellë e të pasur. Jezusi është Biri
i Zotit por edhe vëllai jonë. Për këtë për secilin prej nesh mund të jetë urë që na
vënë në komunikim e lidhje me Zotin. Në pjesën e Ungjillit të kësaj së diele
nga Shën Marku, e shohim Jezusin përsëri në dialog. Pas lajmërimit të tretë të mundimeve
që e presin , apostujt Jakobi e Gjoni shprehin moskuptimin dhe frikën e tyre dhe i
bëjnë Jezusit një kërkesë të habitshme; nga kjo kërkesë Jezusi merr shkas për të na
ofruar një katekizëm mbi domethënien e shërbimit e të shërbëtorit që e ofron jetën
personale për shlyerjen dhe faljen e mëkateve. Ungjilli i kësaj së diele paraqet para
nesh dy shembuj në antitezë: ‘krerët e kombeve’ e ‘ të Birin e njeriut’. Janë dy shembuj
që orientojnë zgjedhjet e përcaktimet në botë e në Kishë: logjika e botës që synon
përfitimin e propozimi i Krishtit që mishërohet në shërbim. Përfitimi synon karrierën,
shërbimi kërkimin e dhuratës, përfituesi shërbehet me të tjerët, shërbëtori e shpenzon
jetën për të mirën e tjerëve. Jezusi na paraqet Zotin si shërbëtorin tonë. Po
nëse Zoti është shërbëtori i jonë, kush do të jetë pronari e sunduesi jonë? I krishteri
nuk ka kurrfarë pronari as sunduesi, e megjithëkëtë ai është e duhet të jetë shërbëtori
i të gjithëve. Ky është paradoksi i ungjillit e kjo do të thotë t’i përmbysësh e ndryshosh
rrënjësisht logjikat e pushtetit në dritën e mësimeve të Krishtit. Pjesa e Ungjillit
të kësaj së diele na sqaron e ndihmon ta kuptojmë çfarë do të thotë ta kesh Zotin
si shërbëtorin tonë. Pronari e sunduesi krijojnë e shkaktojnë frikë, ndërsa shërbëtori
jo. Krishti na liron nga frika e çdo sundimi. Pronari e sunduesi pretendojnë, ndërsa
shërbëtori dhuron, fal. Krishti është Ai që dhuron përjetësi, amshim çdo gjëje të
bukur e të mirë që bartim dhe kemi në zemër. Pronari e sunduesi ndëshkojnë, shërbëtori
përkundrazi mbështet, ndihmon e përkujdeset. Me pak fjalë, dëgjues të nderuar,
një fjalë e ndritshme na ndihmon këtë javë, që është edhe zemra e liturgjisë, e kjo
fjalë është “shërbëtor”e “shërbim”. Krishti para nesh paraqitet me këto fjalë: “kam
ardhur për të shërbyer e jo për të qenë i shërbyer”. Të shkojmë e të mësojmë edhe
ne nga kjo shkollë e Krishtit e do të zbulojmë e shijojmë bukurinë e madhështinë e
jetës. E tani t’i dëgjojmë leximet biblike të dielës së 29-të gjatë vitit ‘B’.
T’i
dëgjojmë leximet biblike dhe pastaj homelinë apo komentin e këtyre leximeve biblike
ta dëgjojmë nga prifti shqiptar dom Arjan Shkurti...
Ja leximet
biblike të liturgjisë së Fjalës Hyjnore të dielës së 29-të gjatë vitit, ‘B’. Leximi
i parë Is 53, 2.3.10-11 Sipas riteve hebraike të flisë së shpërblimit një
viktimë flijohej për mëkatet e popullit. Jezu Krishti do ta zëvendësojë këtë fli
duke flijuar vetveten njëherë e përgjithmonë. Ai që do të ofrojë jetën e tij, duhet
të pranojë të kalojë nëpërmjet vuajtjes, duhet të jetojë misterin e vdekjes dhe të
ringjalljes së Krishtit.
Lexim prej Librit të Isaisë profet
Shërbëtori
i Tij u rrit porsi pinjolli, porsi rrënja nga toka e thatë. Ishte i përbuzur, më i
mbrami ndër njerëz, njeri dhimbjesh, i regjur me vuajtje, si ai, para të cilit mbulohet
fytyra, i përbuzur, këndej as s’e çmonin për send! Por Zotit i pëlqeu ta ndrydhë me
vuajtje. Nëse e jep jetën e vet fli shpërblyese, do të shohë një trashëgimi jetëgjatë,
me anë të Tij do të kryhet vullneti i Zotit. Për shkak të vuajtjes së shpirtit të
tij do ta shohë dritë e do të ngihet me njohjen e saj. Shërbëtori im i drejtë do të
shfajësojë shumë, mbi vete fajet e tyre do t’i marrë. Fjala e Zotit.
Psalmi
33
Na e jep mëshirën tënde, o Zot, sepse në ty shpresojmë ---------- E
drejtë është fjala e Zotit, e të gjitha veprat e tija me besë. E do drejtësinë
e gjyqin, plot është toka me mirësinë e Zotit. ---------- Qe, sytë e Zotit
janë mbi ata që e druajnë, mbi ata që shpresojnë në mirësinë e tij: për t’i
shpëtuar nga vdekja e për t’i ushqyer në kohën e urisë. ---------- Shpirti
ynë shpreson në Zotin, ai është ndihma dhe mburoja jonë. Mirësia jote qoftë
mbi ne, o Zot, sikurse ne shpresojmë në ty. ----------
Leximi i dytë
nga Heb 4, 14-16
Zoti që na ka shpëtuar është një njeri që vuan, i poshtëruar,
i vënë në provë ashtu si ne e më shumë se ne. Përballë vuajtjes së Krishtit, asnjë
i varfër nuk turpërohet nga mjerimi i vet. Jezusi na mëson se shpëtimi nuk qëndron
në mirëqenien dhe në suksesin, por në të pranuarit e gjendjes sonë njerëzore për të
bërë të shpërthejë një njerëzim i aftë për të dashur.
Lexim prej Letrës
drejtuar Hebrenjve
Vëllezër, mbasi e kemi Kryepriftin e Madh, Jezusin,
Birin e Hyjit, i cili i ka përshkuar qiejt, të jemi të palëkundshëm në dëshmimin e
fesë! Sepse nuk kemi Kryeprift që nuk mund të ketë dhimbje për dobësitë tona, mbasi
ai vetë i ka sprovuar të gjitha sikurse ne, me përjashtim vetëm të mëkatit. T’i afrohemi,
prandaj, plot guxim fronit të hirit, që të fitojmë mëshirë dhe të gjejmë hir për të
pasur ndihmë në kohë të duhur. Fjala e Zotit.
Ungjilli Mk
10, 35-45
Apostujt kuptojnë fjalët e Jezusit mbi fatin e tij të vuajtjes
vetëm pas vdekjes dhe ringjalljes së tij. Sipas Jezusit personat e realizuar në këtë
botë nuk ndryshojnë historinë, ndërsa ata që ndryshojnë botën janë pikërisht njerëzit
e persekutuar dhe të kërcënuar. Fati i Krishtit është ai i shërbëtorit të vuajtur
që ofron jetën e tij për të tjerët. Vetëm ai që i përngjan atij është i njohur si
i madh në mbretërinë e Hyjit.
Leximi i Ungjillit shenjt sipas Markut
Në
atë kohë, Jakobi e Gjoni, bijtë e Zebedeut, iu afruan Jezusit dhe i thanë: “Mësues,
dëshirojmë të bësh për ne çka po të kërkojmë.” “Çka dëshironi – u tha Jezusi – të
bëj për ju?” Ata i thanë: “Bëj që në lavdinë tënde të rrimë njëri në të djathtën
e tjetri në të majtën tënde.” Jezusi u përgjigji: “Nuk dini çka lypni. A jeni të zotët
ta pini gotën që unë e pi? Ose të pagëzoheni me atë pagëzim me të cilin unë pagëzohem?” “Jemi
të zotët!” – i përgjigjën ata. Jezusi vijoi: “Vërtet do ta pini gotën që unë e pi
dhe do të pagëzoheni me pagëzim me të cilin unë pagëzohem. Por të vë ndokënd të më
rrijë në të djathtën ose në të majtën time – kjo nuk është në pushtetin tim ta jap
– kjo gjë u përket atyre për të cilët është bërë gati.” Kur e morën vesh dhjetë
tjerët, u hidhëruan në Jakobin e në Gjonin. Prandaj Jezusi i thirri përreth dhe u
tha: “Ju e dini se ata që mbahen për sundues të popujve, i sundojnë me ashpërsi dhe
qeveritarët e tyre ushtrojnë mbi ta pushtetin e vet. Kështu veç, nuk duhet të jetë
ndër ju. Përkundrazi, kushdo prej jush që do të jetë më i madh, le të bëhet shërbëtori
juaj, dhe ai që prej jush do të jetë i pari, le të bëhet skllavi i të gjithëve, sepse
Biri i njeriut nuk erdhi për të qenë shërbyer, por që ai të shërbejë e të japë jetën
e vet si shpërblim për të gjithë.” Fjala e Zotit.