Benedykt XVI: biskupi mają wiernie dbać o dobro wspólne

Do wiernej służby Bogu i ludziom zachęcił Papież swoich współpracowników z Sekretariatu Stanu, Kongregacji Nauki Wiary i Gubernatoratu Państwa Watykańskiego, którym powierzył nowe zadania, a 12 września w bazylice watykańskiej udzielił sakry biskupiej. Są to:

- abp Gabriele Giordano Caccia, nuncjusz apostolski w Libanie,

- abp Franco Coppola, nuncjusz w Burundi,

- abp Pietro Parolin, nuncjusz w Wenezueli,

- biskup podrzymskiej diecezji Frascati Raffaello Martinelli

oraz bp Giorgio Corbellino, przewodniczący Biura Pracy Stolicy Apostolskiej.

W homilii Benedykt XVI przypomniał, czym według wskazań samego Chrystusa winni się odznaczać Jego słudzy.

„Pan wymaga od swego sługi przede wszystkim wierności. Zostało mu powierzone wielkie dobro, które do niego nie należy – powiedział Papież. – Kościół nie jest nasz, ale Boży. Sługa musi zdać sprawę z tego, jak zarządzał powierzonym mu dobrem. Nie przywiązujmy ludzi do siebie, nie szukajmy władzy, prestiżu, szacunku dla nas samych. Prowadźmy ich do Jezusa Chrystusa, a w ten sposób do Boga żywego. Przez to wprowadzimy ich w prawdę i w wolność, która płynie z prawdy. Wiemy, jak w społeczności świeckiej i nierzadko również w Kościele sprawy cierpią przez to, że wielu z tych, którym przyznano jakąś odpowiedzialność, troszczą się o siebie samych, a nie o wspólnotę, o dobro wspólne. Chrystus nakreśla pokrótce obraz złego sługi, który zaczął oddawać się hulankom i bić podwładnych, zdradzając istotę swej misji. Po grecku «wierność» i «wiarę» oznacza to samo słowo. Wierność sługi Jezusa Chrystusa polega właśnie na tym, że nie próbuje on przystosować wiary do bieżącej mody. Tylko Chrystus ma słowa życia wiecznego i te słowa mamy nieść ludziom. One są najcenniejszym dobrem, jakie zostało nam powierzone” – stwierdził Benedykt XVI.

Papież nawiązał też do dzisiejszego liturgicznego wspomnienia Imienia Maryi. Zwrócił uwagę, że powiedziała Ona: „Oto ja służebnica Pańska” i odtąd stale niesie ludziom Chrystusa. On dał nam Ją jako Matkę, byśmy uczyli się za Jej przykładem mówić: „Tak”.

ak/ rv