Symboliczne otwarcie 12 bram miejskich w Cluny zapoczątkowało obchody 1100. rocznicy
założenia tego burgundzkiego miasta. Ale Cluny to przede wszystkim klasztor benedyktyński
– jeden z najsłynniejszych w Europie Zachodniej.
Przez cały 2010 r. będą odbywały
się wystawy, sympozja, koncerty i celebracje liturgiczne przypominające znaczenie
kluniackiego opactwa w średniowieczu. W 910 r., dwunastu mnichów benedyktyńskich rozpoczęło
w tym miejscu budowę klasztoru oraz kościoła, który przez wiele wieków pozostawał
największą świątynią zachodniego chrześcijaństwa. W XII w. klasztor w Cluny stał się
centrum odnowy życia monastycznego, artystycznego i intelektualnego.
W czasie
Mszy św. otwierającej obchody rocznicy opactwa, Benoît Rivière, biskup Autun, przypomniał,
że Cluny to nie tylko historia. „Dla chrześcijanina 2010 r. wizyta w Cluny jest okazją
do ponownego odkrycia odpowiedzi na pytanie, które stawiali sobie mnisi w średniowieczu:
Czy chcesz prawdziwego życia?”.
Rozkwit kongregacji kluniackiej przypadł na
wiek XII. Według zreformowanej reguły benedyktyńskiej żyło wtedy ok. 50 tys. mnichów
w 1500 klasztorach we Francji, Lombardii, Szkocji, Hiszpanii i Portugalii. Dzień kluniacki
poświęcony był „wieczystej modlitwie”, w tym drobiazgowo przygotowanej liturgii.
Romańska
architektura Cluny pozostaje przykładem wspaniałości stylu kopiowanego w całej Europie.
Budynek kościoła opactwa był jednym z największych wybudowanych w średniowieczu. Niestety,
w czasie rewolucji francuskiej klasztor stał się kamieniołomem, dlatego do dziś zachowało
się niecałe 10 proc. jego budynków.