Węgrzy uczcili św. Stefana

Wieczorem 20 sierpnia w Budapeszcie odbyły się uroczystości ku czci św. Stefana, króla węgierskiego, głównego patrona kraju. Mszy św. przewodniczył prymas Węgier kard. Peter Erdő wraz z nuncjuszem apostolskim, abp. Juliuszem Januszem, biskupami węgierskimi oraz przedstawicielami episkopatów z krajów sąsiednich. Homilię wygłosił kard. Joachim Meisner, metropolita Kolonii. Obecni byli przedstawiciele najwyższych władz państwowych z prezydentem na czele.

Na początku Mszy św. odczytano specjalny list Benedykta XVI, skierowany do narodu węgierskiego w związku z uroczystością św. Stefana. W homilii kard. Meisner powiedział, że patron Węgrów jest przykładem ewangelicznego człowieka, który swój dom zbudował na skale, a tą skalą jest Chrystus. Dzięki temu, udało mu się zbudować chrześcijańską rodzinę również w wymiarze narodu. „Europa potrzebuje Węgrów – podkreślił kard. Meisner – jako narodu, który tak wiele wycierpiał i nigdy do końca się nie poddał”.

Uroczystość uświetnił swoim śpiewem, obok chóru katedralnego, Chór Mariański z Krakowa. Po Mszy św. ulicami Budapesztu przeszła uroczysta procesja z relikwiami św. Stefana, w której uczestniczyło bardzo wiele bractw i organizacji katolickich z terenu Węgier i sąsiednich krajów, wśród nich przedstawiciele polskiej parafii w Budapeszcie.

Stefan był synem księcia węgierskiego Gejzy i Adelajdy – córki księcia polskiego Mieszka I. Urodził się w ówczesnej stolicy Węgier, Ostrzyhomiu (Esztergom) ok. 969 r. Według legendy chrztu udzielił mu św. Wojciech, biskup czeskiej Pragi, czczony jako patron Polski. Biskup Wojciech udzielił natomiast na pewno młodemu księciu sakramentu bierzmowania. W 995 r. Stefan poślubił bł. Gizelę, siostrę cesarza św. Henryka II, cesarza Niemiec. Po śmierci ojca w 997 r. i pokonaniu wielmożów objął rządy na Węgrzech.

Jego największą zasługą jest zjednoczenie i umocnienie państwa po okresie rozbicia dzielnicowego. Rządził państwem węgierskim 41 lat. Stworzył organizację kościelną i gorliwie szerzył chrześcijaństwo. W nagrodę otrzymał w roku 1000 od papieża Sylwestra II koronę królewską jako pierwszy król Węgier i zaszczytny tytuł „króla apostolskiego”. Król założył słynne opactwo benedyktyńskie w Pannonhalma oraz cztery inne. Za zezwoleniem papieża ufundował metropolię kościelną w Ostrzyhomiu i dziewięć zależnych od niej stolic biskupich.

Św. Stefan zostawił po sobie pamięć doskonałego, mądrego prawodawcy. Dzięki pomocy duchowieństwa wyszły dekrety królewskie, które państwu węgierskiemu zapewniły ład i dobrobyt. Dla ułatwienia administracji król podzielił państwo na komitaty (okręgi).

Wielkim ciosem była dlań śmierć jego jedynego syna, św. Emeryka (Imredy) w 1031 r., który w planach Stefana miał być następcą tronu. Wyróżniał się nabożeństwem do Matki Bożej, którą zwykł nazywać „Wielką Panią Węgrów”. Stefan zmarł w Ostrzyhomiu 15 sierpnia 1038 r. Jego relikwie spoczęły w katedrze w Szekesfehervar, którą wystawił. Niestety, w czasie wojen i nasilenia protestantyzmu zaginęły bezpowrotnie. Św. Grzegorz VII w 1083 r. zezwolił na uroczyste „podniesienie” relikwii św. Stefana, co równało się wówczas kanonizacji. Tenże papież na prośbę św. Władysława, króla, zezwolił równocześnie na kult św. Emeryka, który doznaje czci jako patron katolickiej młodzieży węgierskiej. Św. Stefan jest patronem Serbii i Węgier oraz tkaczy.

L. Kryża TChr, Budapeszt