Fálemi, o déit hyll shkelzue, Ama e Zotit fort
e shijshme; Ti jé qíellit déra e híjeshme.
Vjén Gabriéli me t’u falun Me
t’pervűjt edhé e nigióve; Eva e ré Ti na ké dalun, Lyftën prâne e na paqjove.
Ti
fajtorve zgjidh sixhirat, te verbúemve népja driten; dávaríti nesh t’ vështírat, gjith
të mirat bán t’n’aviten.
Diftóu Nana e gjith njerimit, bán qi lutnat t’i
nigiójm Biri yt qi prej dashtnimit per né léu, t’na shelbójn.
Virgjna
e zgjédhun ’e veçúeme, ndër gjith tjera e âmbl’ ‘e mír, fajesh Ti na paç librúeme, Ti
na zbut e Ti na dlír.
Ti na rúej jeten kethjéllt, rrugs shelbimit Ti na
prí, qi tuj pá Jesun ne qiéllt te gazmójm gjithmón me Tý.
Atit Zot i
kjóft badéti, i kjóft Krishtit lavd e nére, bash me Shpirtin Paraçleti i
kjóft sot e per gjithhére. Atë Leonard de Martino ‘Harpa e një
arbëreshi’, Venedik 1888.