Sot pasdite, duke u takuar me lëvizjet katolike për promovimin e gruas, Papa bëri
thirrje për mbrojtjen e të drejtave të grave në shoqëri e në familje.
(22.03.2009 RV)Sot pasdite Papa
ishte në famullinë së Shëna Ndout. Misioni, besuar etërve kapuçinë, ndodhet në një
zonë shumë të populluar, në rrethinat e Luandës. Përfshin Kishën famullitare, një
shkollë fillore, që ndiqet nga 2 mijë fëmijë dhe një ambulancë të vogël. Është në
ndërtim e sipër edhe shkolla tetëvjeçare. Këtu Benedikti XVI u takua me lëvizjet
katolike për promovimin e gruas. Pasi ndoqi përshëndetjen e imzot Hosé Queiros Alves,
kryeipeshkëv i Huambos dhe të dy grave, Ati i Shenjtë i nxiti të gjithë të jenë të
vetëdijshëm për kushtet e vështira në të cilat kanë jetuar e vijojnë të jetojnë gratë,
duke theksuar me forcë se duhen bërë të gjitha përpjekjet për të mbrojtur dinjitetin
e barabartë të gruas me burrin. Të dy janë të thirrur të jetojnë në bashkim të plotë,
duke ia dhuruar vetveten njëri-tjetrit, duke punuar krah për krah për të mirën e përgjithshme
e duke plotësuar njëri tjetrin, me cilësitë e tyre të veçanta femërore e mashkullore.
Në një botë, si kjo e sotmja, në të cilën sundon teknika – pohoi Papa – ndjehet fort
nevoja e pranisë së gruas, në se duam që njeriu të jetojë pa e çnjerëzuar gjithçka
e rrethon. Mjafton të mendojmë për trojet ku mbretëron varfëria, për zonat e shkatërruara
nga lufta, për situatat tragjike, që pasohen nga mërgimi i detyruar ose nga kërkimi
i një jete më të mirë në vise të panjohura. Si do të ishte jeta në këto situata, pa
praninë e gruas? “Pothuajse gjithnjë janë gratë ato, që e ruajnë të
paprekur dinjitetin njerëzor, që mbrojnë familjen e kujdesen për vlerat kulturore
e fetare të saj” - pohoi Ati i Shenjtë - e në vijim kujtoi dy gra,
që dhanë një kontribut të shquar për Angolën e mbarë Afrikën, duke u bërë shembull
për të gjithë: Terezën Gomes e Maria Boninon. E para, angoleze, vdiq në vitin 2004
në qytetin Sumbe, pas një jete bashkëshortore të lume, nga e cila lindën 7 fëmijë.
E patundur qe feja e saj e krishterë e i admirueshëm, zelli apostolik, posaçërisht
në vitet 1975 e 1976, kur famullia e Zojës së Hireve në Porto Amboim u sulmua nga
një propagandë e egër ideologjike e politike, që arriti deri në atë pikë, sa të përpiqej
t’i mbyllte dyert e Kishës. Atëherë Tereza u bë prijëse e besimtarëve, që nuk iu nënshtruan
kësaj situate, duke mbrojtur me guxim strukturat famullitare e duke shfrytëzuar të
gjitha rrugët për ta kthyer rishtas meshtarin në elter, që besimtarët të mos mbeteshin
pa gurrën e jetës, Krishtin. Dashuria e saj për Kishën e bëri të punojë pa kursyer
asgjë, nën udhëheqjen e meshtarëve. Ndërsa Maria Bonino, mjeke pediatre italiane,
kreu shumë misione në Afrikën e dashur, duke shpëtuar jetën e mijëra fëmijëve të shtruar
në spitalin provincial të Uije-së, ku shërbente si drejtuese e repartit pediatrik.
E pagoi me jetë ndihmën që u dha afrikanëve gjatë epidemisë së tmerrshme të etheve
hemorragjike. Vdiq në Luandë më 24 mars 2005 e këtu pushon në paqe. Si kujtoi kontributin
e këtyre dy grave, Papa theksoi: “Gratë, mbi bazën e dinjitetit të
tyre, të barabartë me atë të burrave, kanë të drejtë të plotë të marrin pjesë gjallërisht
në të gjitha fushat e jetës publike; e drejta e tyre duhet pohuar e mbrojtur edhe
me mjete ligjore, atje ku këto janë të nevojshme. Por njohja e veprimtarisë publike
të gruas, nuk duhet ta zbehë rolin e pazëvendësueshëm në gjirin e familjes, ku prania
e saj ka vlerë të pallogaritshme”. Gruaja ka të drejë të trajtohet me vëmendje
në familje, ka të drejtë t’i plotësohen nevojat materiale e shpirtërore, duke e pasur
mirë parasysh se prania e nënës në gjirin e familjes është tepër e rëndësishme për
qëndrueshmërinë dhe rritjen e kësaj qelize themelore të shoqërisë. E kjo prani duhet
njohur, duhet lavdëruar e duhet mbrojtur me të gjitha mënyrat. Pikërisht për këtë
arsye, shoqëria duhet t’u kujtojë bashkëshortëve e etërve se kanë përgjegjësi ndaj
familjeve të tyre – nënvizoi Papa – e në vijim u ndalua tek roli i familjes dhe vlera
e pjesëmarrjes së saj në një familje më të madhe, që është Kisha: “Të dashura
familje – tha Ati i Shenjtë – ju sigurisht e kuptoni se asnjë çift nuk mund t’i
edukojë fëmijët, t’u mësojë dashurinë për jetën e t’i përgatisë për ta kuptuar atë
pa ndihmën e askujt. Ka nevojë të ndihmohet nga një autoritet më i lartë. E besimtarët
e dinë mirë se ky autoritet i lartë i është dhënë familjes më të madhe, që Zoti e
krijoi në historinë e njerëzve përmes Birit të tij, Jezusit e dhuratës së Shpirtit
Shenjt, dmth Kishës. Ndërtimi i çdo familjeje të krishterë realizohet në gjirin e
kësaj familjeje më të madhe, në gjirin e Kishës, e cila e ndihmon dhe e shtrëngon
në kraharor, që mbi krye të saj të jetë, sot e përgjithmonë, dora e Krijuesit. Kështu
u shpreh Papa, duke e përfunduar takimin me një urim: “Uroj që Zoja e Muksimës
të jetë ylli i jetës suaj: t’ju ruajë e t’ju mbajë të bashkuar në familjen e madhe
të Hyjit”. Në përfundim dy gra i dhuruan Benediktit XVI punëdore karakteristike
të vendit. Ishte ky takimi i fundit i madh i Papës me afrikanët e Angolës. Nesër,
ceremonia e lamtumirës dhe kthimi nga Luanda në Romë e në Vatikan.