Misja na rzecz jedności i ewangelizacji – papieskie przemówienie do biskupów Kamerunu

„Żywa świadomość kolegialnego wymiaru waszej posługi winna was skłaniać do wyrażania między sobą sakramentalnego braterstwa, od wzajemnego szacunku do różnego rodzaju konkretnej współpracy” – powiedział Papież podczas spotkania z kameruńskimi biskupami. Wskazał, że faktycznym wyrazem tej współpracy może być lepsza dystrybucja księży, zwłaszcza w najuboższych diecezjach. Powinna ona objąć także potrzeby innych Kościołów lokalnych Afryki jako wyraz gotowości misyjnej tych, którym jeszcze niedawno głoszono ewangeliczne orędzie.

Papież zalecił kameruńskim biskupom troskę o swych najbliższych współpracowników, którymi są księża i osoby zakonne. Podkreślił, że duchowni winni dawać świadectwo życia zgodnego z tym, co głoszą. Priorytetem winna być właściwa formacja kandydatów do kapłaństwa, która wymaga zapewnienia odpowiednich wychowawców. Benedykt XVI przypomniał tak ważną w ewangelizacji Afryki rolę świeckich katechistów i potrzebę ich formacji. Wśród szczególnych wyzwań wymienił obronę wartości rodziny i małżeństwa. Wskazał też na znaczenie liturgii, przypominając, że tradycyjna radość afrykańskich celebracji nie powinna utrudniać dialogu i komunii z Bogiem. „Osiąga się je przez autentyczne przyswajanie sobie struktur i słów liturgii, tak by wyrażały to, co dzieje się w sercach wierzących, w prawdziwej jedności ze wszystkimi uczestnikami – mówił Ojciec Święty. – Godne celebrowanie, zwłaszcza w wielkich zgromadzeniach, jest tego wymownym znakiem”.

Papież podkreślił pilną potrzebę formacji dzieci i młodzieży wobec szerzenia się sekt i ruchów ezoterycznych, jak też relatywizmu. Wyraził radość z zaangażowania w Kamerunie wiernych świeckich w życie Kościoła i społeczeństwa. Na tym polu działają liczne stowarzyszenia kościelne, zwłaszcza kobiece.

„W kontekst doznawanej przez nas globalizacji Kościół wnosi szczególną troskę o osoby najbardziej potrzebujące – powiedział Papież. – Misja Kościoła sprawia, że jest on obrońcą praw ubogich i rozwija działalność charytatywną, która ukazuje miłość Boga do maluczkich. W ten sposób prowadzi się wiernych do konkretnego pojmowania Kościoła jako prawdziwej rodziny Bożej, zjednoczonej braterską miłością. Wyklucza to wszelki etnocentryzm czy nadmierny partykularyzm. Przyczynia się do pojednania i współpracy między grupami etnicznymi dla dobra wszystkich. Zresztą Kościół przez swą naukę społeczną chce wzbudzać nadzieję w sercach tych, którzy są opuszczeni”.

ak/ rv