Papa nuk është vetëm: reagimet e ipeshkvijve pas letrës mbi prelatët e shuguruar nga
imzot Lëfevrë.
(13.03.2009 RV)Mirënjohje e thellë:
kjo është ndjenja, që përshkon reagimet e ipeshkvijve për letrën e Benediktit XVI
mbi heqjen e shkishërimit prelatëve të Vëllazërisë së Piut X. Një dokument që vijon
të ketë jehonë të gjërë, jo vetëm në botën katolike e që po vlerësohet nga të gjithë
si i pashembullt. Sot paradite, duke folur në një takim të Këshillit Papnor të Komunikimeve
Shoqërore, kardinali Tarçizio Bertone, Sekretar i Shtetit të Vatikanit, pohoi se ‘Papa
nuk është vetëm” e se të gjithë bashkëpunëtorët më të afërt, janë thellësisht
të bashkuar me të.
Benedikti XVI, pra, nuk është vetëm. Ipeshkvijtë janë me
të. Të gjithë janë një mendjeje në vlerësimin e stilit të pashembullt, të përvujtë,
të thjeshtë, të guximshëm e, njëkohësiht, të lirë e vëllazëror, që karakterizon letrën
e Papës mbi çështjen e ipeshkvijve lëfevrianë. Kryetari i Konferencës ipeshkvnore
gjermane, imzot Robert Zollitsch, që u takua sot paradite me Papën, e quajti
të jashtëzakonshëm gjestin e Atit të Shenjtë:
Ich habe ein Schreiben
eines Papstes in dieser persönlichen Art … Nuk kam lexuar kurrë një
shkrim të ndonjë pape, që të jetë kaq personal e kaq i hapur. E kjo më pëlqen shumë.
Është edhe një shenjë komunikimi, shenjë që tregon se vetë Papa dëshiron të hyjë në
biseedë me ipeshkvijtë e t’i shpjegojë mbarë kolegjit ipeshkvnor cilat ishin arsyet
që e shtynë e si e perceptoi gjithë situatën. E bëri, sepse iu duk se nuk ishte kuptuar
plotësisht qëllimi i fundit i këtij veprimi. Më pëlqen fakti që Papa e shprehu gjithçka
mendonte në mënyrë kaq personale. Stili i pashembullt i këtij
dokumenti vihet në dukje edhe nga kardinali Andre Vënt-Trua, kryeipeshkëv i
Parisit, intervistuar nga redaksia jonë e gjuhës franceze:
R.
– Le style de cette lettre est tout à fait personnel. … Stili i kësaj
letre është vërtetë personal. Mendoj se Papa ka qenë tejet i ndjeshëm, se është prekur
nga qëndrimi i disa të krishterëve, sepse ai e ka perceptuar se për disa - siç shprehet
edhe ai vetë – ky ishte rast për të nxjerrë në dritë plagët e vjetra, mllefet, pakënaqësitë.
Por ekziston edhe mundësia për të shprehur lidhjen e ngushtë me Kishën. E kjo është
edhe arsyeja që e shtyu Papën t’u drejtonte një mesazh këtyre besimtarëve. Duke pasur
parasysh reagimet e para që kam dëgjuar, komentet janë shumë pozitive dhe tregojnë
se shumica i miraton shpjegimet e reflektimet, që paraqet Papa. Reflektimi i dytë,
që dëshiroj të bëj, është se pikërisht kjo lidhje e gjallë ndërmjet Selisë së Pjetrit
e Kishave të veçanta, formon indin e jetës së Kishës; prandaj nuk duhet të na çuditë
fakti se ky ind duhet të jetë gjithnjë i gjallë, se duhet të ketë shkëmbime thelbësore
e të pasura ndërmjet Papës e ipeshkvijve: ky është vetë thelbi i lidhjeve tona! Mirënjohje
i shpreh Papës edhe episkopati austriak, i mbledhur këto ditë në asamblenë
e pranverës. Në një notë, ipeshvijtë e Austrisë nënvizojnë kujdesin baritor të Benediktit
XVI, i cili deshi të shpjegonte gjërësisht arsyet, që e shtynë t’u hiqte shkishërimin
ipeshkvijve lëfevrianë.
Edhe ipeshkvijtë italianë, përmes një note të
Konferencës së tyre ipeshkvnore, shprehin mirënjohjen dhe e vlerësojnë Papën për fjalët
sqaruese. E kënaqësi të veçantë shprehin ipeshkvijtë zviceranë, gjë që ndjehet
fort në fjalët e ipeshkvit të Luganos, imzot Pier Xhakomo Grampa, në mikrofonin e
Radio Vatikanit:
“E pritëm këtë letër të Atit të Shenjtë me emocion të
thellë, edhe për tonin e përvujtë, vëllazëror të Papës. Letra shquhet nga një stil
delikat. Uroj që ky stil të hyjë në qeverisjen e zakonshme të Kishës. I shprehim Atit
të Shenjtë solidaritetin tonë. Kjo letër provon përsëri sa të papërligjura ishin mendimet
e liga, pa asnjë bazë, kundër tij, por kjo mund të shërbejë edhe pozitivisht, duke
rizbuluar para të gjithëve përmasat e këtij Pape, që shumkush nuk arrin t’i kapë”. Eprori
i Vëllazërisë së Piut X, imzot Bernard Fele, e falënderoi Papën për letrën dhe e siguroi
se lëfevrianët nuk duan ta ndalin Traditënnë vitin 1962, dmth para Koncilit
të Vatikanit.