Benedikti XVI: të formohen bashkësitë e krishtera për adhurimin eukaristik, duke përtërirë
besnikërinë ndaj traditës liturgjike.
(13.03.2009 RV)Bashkësitë e krishtera
kanë nevojë ta bazojnë gjithnjë më shumë fenë e tyre mbi Eukaristinë dhe mbi praktikën
e adhurimit eukaristik. Kjo është udha kryesore liturgjike, për të arritur qëllimin.
E kjo, edhe porosia që u dha Papa pjesëmarrësve në mbledhjen plenare të Kongregatës
për Kultin Hyjnor dhe Disiplinën e Sakramenteve, të cilët i priti sot paradite në
audiencë, në përfundim të një takimi triditor, kushtuar pikërisht temës së adhurimit
eukaristik. Papa e përfundoi fjalimin e tij me një mendim kushtuar ngjinesës së Krezhmëve:
na ndihmofshin – tha Ati i Shenjtë – të largohemi nga çdo gjë, që na e huton shpirtin. Eukarisia
është në zanafillë të vetë Kishës, e falë Eukaristisë, Kisha jeton e rritet vazhdimisht.
Por nuk duhet harruar edhe se Eukaristia është burim i pashterrshëm hiri e, prej këndej,
edhe rast i pakrahasueshëm si për shenjtërimin e njerëzimit në Krishtin, ashtu edhe
për lavdërimin e Zotit. Për të shprehur rëndësinë e këtij Misteri të fesë, Benedikti
XVI citoi disa herë Magjisterin e Koncilit II të Vatikanit dhe të paraardhësve të
tij. Përballë këtij Misteri të pashprehshëm të fesë – pohoi Ati i Shenjtë – detyra
jonë është ta perceptojmë këtë thesar tejet të çmuar, si në kremtimin e Meshës, ashtu
edhe në kultin e lëndëve të shenjta. E këtë kult Kisha e ka gjithnjë në qendër të
vëmendjes përmes adhurimit eukaristik:
“Në Eukaristi adhurimi
duhet të bëhet bashkim: bashkim me Zotin e gjallë e pastaj me Korpin e tij mistik.
Siç u pata thënë të rinjve në Sheshin e Marienfeld në Këln, gjatë Meshës, kremtuar
me rastin e Ditës XX Botërore të Rinisë, më 21 gusht 2005: “Zoti nuk është vetëm përballë
nesh, si të ishte Tërësisht Tjetri, Është brënda nesh; e ne jemi në Të”.
Duke
vlerësuar reflektimin e mbledhjes plenare kushtuar mjeteve liturgjike e baritore me
të cilat Kisha e kohëve tona mund të promovojë fenë në praninë reale të Zotit në
adhurim, Benedikti XVI kujtoi edhe shqetësimet që shprehën ipeshkvijtë gjatë Sinodit
mbi Eukaristinë, mbajtur në vitin 2002, mbi pështjellimin që u vërejt pas Koncilit
për lidhjen ndërmjet Meshës e adhurimit. Në të, siç na mëson fjala latine (ad-oratio),
nënkuptohet ideja e dashurisë për Zotin, një dashuri që kërkon të dëshmohet, për t’u
bërë masë sunduese e botës:
“Në Eukaristi jetohet shndërrimi themelor
i dhunës në dashuri, i vdekjes në jetë; ajo pastaj sjell me vete shndërrime të tjera.
Buka e vera bëhen Korpi e Gjaku i Tij. Por në këtë pikë, shndërrimi nuk duhet ndalur,
madje pikërisht këtu duhet të fillojë plotësisht. Korpi e Gjaku i Krishtit na jepen,
që edhe ne të shndërrohemi”.
Duhet theksuar – vijoi
Benedikti XVI – se edhe praktika e adhurimit eukaristik ka nevojë të përtërihet; e
kjo mund të realizohet vetëm përmes një njohjeje më të madhe të Misterit, duke i qëndruar
plotësisht besnikë traditës e, njëherësh, duke thelluar jetën liturgjike në bashkësitë
tona, me një vëmendje të veçantë për formimin e seminaristëve. Duke kujtuar Krezhmët,
që po i jetojmë e që janë kohë e zgjedhur për praktikë shpirtërore, Papa përfundoi
me fjalët:
“Duke kujtuar tri praktikat pendestare, shumë të dashura për
traditën biblike e kristiane - lutjen, lëmoshën e agjërimin – ta inkurajojmë njëri-tjetrin
për ta zbuluar e për ta jetuar me zell të ri agjërimin, jo vetëm si praktikë asketike,
por edhe si përgatitje për Eukaristinë e si armë shpirtërore, për të luftuar kundër
lidhjes me çdo prirje të parregullt, që mund të na e trazojë shpirtin. Kjo periudhë
intensive e jetës liturgjike, na ndimoftë të largohemi nga çdo gjë, që na e huton
mendjen e për të thelluar gjithçka që na e ushqen shpirtin, duke ia hapur zemrat Zotit
e të afërmit”.