Rifillon botimi i revistës “Ecclesiæ”, e përdymuajshme ndërkombëtare, që i
drejtohet botës së artit, arkitekturës e komunikimit. Revista iu paraqit shtypit botëror
pak ditë më parë, në kornizën e shkëlqyer të Pallatit Torlonia, në Romë. Trashëgimtare
e “Ecclesiæ”, botuar në vitet ‘90, kushtuar kryesisht artit kishtar, revista do të
dalë në gjuhën italiane e angleze e do të shpërndahet në kryeqytetet e botës. Kështu
mund të themi simbolikisht se ‘Ecclesiæ’ u pagëzua për të dytën herë. Revista do të
përmbledhë e do të zgjërojë më tej, trashëgiminë e botimit të mëparshëm, kushtuar
artit kishtar. Drejtoresha editoriale, Karolina Drago, shpjegon: “Arti
kishtar përfaqëson trashëgiminë tonë të madhe artistike e prandaj mund të themi se
në të ruhet gjithë e kaluara jonë. Por ne do të pasqyrojmë edhe kohët e reja, artin
bashkëkohor, fotografinë, kinemanë, komunikimin e arkitekturën, dmth sfidën e re
të kohëve në të cilat jetojmë”. E ndërmjet sfidave të revistës, është ajo
e hyrjes në rrjetin e ndërlikuar të komunikimit, ku arti i kapërcen kufijtë e reales.
Përsëri Karolina Drago: “Eclesiæ” është emër
përmbledhës, mbledhje e njerëzve që diskutojnë për artin në të katër anët e botës,
për efektin e quajtur ‘i fluturës’. Është fjala për gjithë ç’ndodh në botën e globalizuar
; për atë që ndodh në Tokio ose në Pekin e pastaj bëhet objekt i reflektimit edhe
në Romë. Prandaj mund të themi se diskutimi për artin është bërë vërtetë global e,
natyrisht, këtë nuk mund të mos e kemi parasysh”. Në numrin e parë, me
110 faqe, propozohet një shtegtim i jashtëzakonshëm në botën e formave, të akitekkturës
e të jetës së përditshme, treguar me figura e me fjalë. Por ‘Ecclesiæ’ hyn edhe në
Kishën e Fytyrës së Shenjtë të Torinos, ku piksel-ët e epokës dixhitale vizatojnë
Fytyrën e Krishtit të vendosur mbi elter, me vijat kryesore gjeometrike. Një mozaik
i vërtetë ngjyrash, historish e ballafaqimesh hapet para syve të lexuesit që, në epokën
e internetit, vijon t’i besojë akoma ngrohtësisë së dijes që buron nga karta.