Benedykt XVI do biskupów z Iranu: potrzeba troski o katolicką tożsamość

Katolickie wspólnoty obecne od wielu wieków w Iranie pragną nadal pełnić służbę w tym kraju, zachowując w wolności swą tożsamość i wiarę. Zwrócił na to uwagę Papież, spotykając się z całą czteroosobową grupą tamtejszych biskupów, którzy przybyli z wizytą ad limina. Wczoraj przyjął każdego z nich osobno na audiencjach prywatnych. Irańscy biskupi należą do trzech obrządków: chaldejskiego, ormiańskiego i łacińskiego. W ten sposób ukazują istniejącą w Kościele katolickim jedność w wielości, dając jej na co dzień świadectwo – zauważył Benedykt XVI. Podkreślił, że chrześcijaństwo jest tam obecne od czasów starożytnych. Przypomniał piękny wkład Kościoła, zwłaszcza poprzez Caritas, w dzieło odbudowy po trzęsieniu ziemi, które dotknęło ten kraj przed sześciu laty.

Papież wyraził irańskim katolikom uznanie za wytrwałość i zachęcił do wierności wierze ojców oraz przywiązania do własnego kraju i współpracy w jego rozwoju. Biskupom zalecił popieranie inicjatyw sprzyjających wzajemnemu poznaniu między katolikami a pozostałą ludnością. Wskazał dwie możliwe drogi: dialogu kultur i dialogu miłości. Poruszył sprawę powołań, które w tak niewielkich wspólnotach nie mogą być liczne, ale trzeba się o nie troszczyć. Księża i zakonnicy mają tam niełatwą misję, musząc obsługiwać wspólnoty rozproszone po całym kraju. Celem rozwiązywania konkretnych trudności przygotowuje się utworzenie w Iranie dwustronnej komisji, państwowo-kościelnej. Pozwoli to na rozwój wzajemnych relacji między Islamską Republiką Iranu a Kościołem katolickim – powiedział Ojciec Święty. Podjął też znamienny dla Bliskiego Wschodu problem emigracji wyznawców Chrystusa.

„Czasem chrześcijanie z waszych wspólnot szukają za granicą bardziej sprzyjających warunków dla swego życia zawodowego i edukacji swych dzieci – powiedział Papież. – To prawomocne pragnienie spotykamy u mieszkańców licznych krajów. Ma ono podstawy w ludzkiej kondycji, która dąży zawsze do tego, co lepsze. Ta sytuacja pobudza was, jako pasterzy swych wspólnot, do szczególnej pomocy tym wiernym, którzy pozostają w Iranie. Skłania was też, byście ich zachęcali do utrzymywania kontaktu z członkami swych rodzin, którzy wybrali los emigrantów. Wówczas będą oni w stanie zachować swoją tożsamość i wiarę przodków”.

ak/ rv