(11.01.2009 RV)Pak dihet për të. Mendohet se qe me origjinë athiniote e se
u zgjodh papë rreth vitit 138. U shlye nga Kalendari i ri i Kishës katolike, sepse
emri i tij qe shtuar vonë, pikërisht në shekullin XII. Nuk kemi të dhëna që vërtetojnë
se vdiq martir. Madje nuk e dimë as datën e vdekjes. Megjithatë Kisha vijon ta kujtojë
më 11 janar për shkak të traditës dhe të devocionit që kanë besimtarët prej shekujsh
për këtë figurë. Rreth shekullit XI, Shën Ireneu, duke u kthyer nga një shtegtim në
Romë, shënoi në një listë emrat e 12 ipeshkvijve që ishin ulur në selinë romake, që
nga Shën Pjetri, deri në kohën e tij: Igjini ishte i nënti në listë, i vetmi që mbante
këtë emër, pasardhës i Telesforit ‘i cili dha një dëshmi të lumnueshme’, dmth pësoi
martirizimin nën perandorin Adrian. Libri i Papëve dhe Martiriologu Romak pohojnë
se edhe Igjini pësoi martirizimin më 11 janar të vitit 140, gjatë persekutimit të
Antonio Pios dhe se u varros pranë trupit të të lumit Pjetër në Vatikan. Megjithatë,
kjo dëshmi nuk na bind që Papa Igjini të ketë vdekur martir, ndërsa bindemi plotësisht
se qe njeri plot me merita të tjera. Gjatë papnisë së tij të shkurtër (136-140) u
pakësuan në mënyrë të ndjeshme sulmet e paganëve kundër “racës së re pa atdhe”, siç
thirreshin të krishterët, por u shtuan kërcënimet e sekteve heretike në vetë gjirin
e Kishës. Në Romë arritën Valentini e Çedroni, të cilët nisën të përhapnin herezinë
njostike, një përzjerje doktrinash e praktikash fetare me karakter filozofik e mistagogjik,
bazuar mbi këtë parim themelor: ekziston një fe e rëndomtë, që i mjafton popullit
të thjeshtë, por edhe një shkencë fetare, me të cilën merren vetëm njerëzit e ditur,
të cilët ua shpjegojnë fenë njerëzve të thjeshtë. Të dy heretikët u çkishëruan nga
Papa Igjini, të cilin Libri i Papëve e quan “filozofi” me origjinë athiniote. Ishte
pra një filozof në timonin e varkës së Shën Pjetrit pikërisht në çastin e duhur, kur
herezia njostike përpiqej ta përvetësonte Zbulimin hyjnor për ta bërë thjeshtë filozofi
fetare.Papa Igjini mbrojti kështu integritetin e mësimit të vërtetë ungjillor. Sipas
shembullit të Perandorit Adrian, që kishte krijuar një aparat të fuqishëm burokratik
për të siguruar administrimin e urtë të perandorisë romake, ndërhyu në strukturën
hjerarkike, duke themeluar urdhëra të vegjël. Krijoi, kështu, kushte për përmirësimin
e shërbimit në Kishë dhe për përgatitjen e kandidatëve për meshtari përmes afrimit
në rritje tek misteret shenjte. Nga koha e tij nis edhe prania e nunit të pagëzimit
në dhënien e sakramentit të parë të jetës së krishterë.