(01.01.2009 RV)Ja, Viti i Ri shtigje të reja na hap përpara, e ecim,
pa ditur ku shkojmë, e presim plot shpresë ditët e reja. Ç’na pret këtë
vit, o Zot? Si do t’i prijmë karvanit të gjatë të ditëve e grigjës së zezë
të netëve? Ç’do të na dhurojnë? E sidomos çfarë kanë ndër mend të na mohojnë?
Veç
ti e di, o Zot, prandaj na fol, e zemrat do t’i hapim për të pritur Fjalën
tënde, si pritet drita në terr e zjarri në vatër të fikun. Na fol, sidomos, në
të ftohët e nëpër natë, që shtigjeve të këtij viti të vështirë të ecim me kujdes, për
të parë në to shenjat që Ti na kumton, për të shkelur mbi gjurmët e Tua: për
të gjetur shenjat e shpresës sate, të mirësisë, të paqes, të dashurisë. E drita
jote të na ndrisë, kur të bëhet natë. Me ty do të ecim përsëri, deri te
drita e ditës së re, e Vitit tjetër të Ri.