Abp Mennini: Aleksy II zwolennikiem zbliżenia chrześcijan

Nuncjusz apostolski w Federacji Rosyjskiej abp Antonio Mennini określił Aleksego II jako zwolennika zbliżenia z innymi wyznaniami chrześcijańskimi, w tym z katolikami. Do najważniejszych osiągnięć patriarchy zaliczył reaktywowanie życia kościelnego na terenach byłego ZSRR i doprowadzenie do pojednania z rosyjskim prawosławiem za granicą w maju ubiegłego roku. Abp Mennini zapowiedział, że w niedzielę, 7 grudnia, wraz z abp. Paolo Pezzim będzie sprawował w moskiewskiej katedrze Mszę za zmarłego patriarchę.

Abp A. Mennini: Muszę powiedzieć, że przyjąłem tę wiadomość z głębokim smutkiem. Ostatni raz spotkaliśmy się 4 listopada, razem z abp. Paolo Pezzim. Patriarcha był bardzo serdeczny, mówił, że musimy się wkrótce spotkać, ponieważ, poza oficjalnymi ceremoniami, nie mieliśmy dotąd okazji osobiście porozmawiać chociażby o projektach duszpasterskich, dotyczących zarówno katolików, jak i prawosławnych w Moskwie. Muszę powiedzieć, że od początku mojej misji zostałem przyjęty z dużą serdecznością. Doceniał podejmowane przez obie strony wysiłki, by w końcu przezwyciężyć wzajemne uprzedzenia.

Jakie są najważniejsze rysy posługi patriarchy Aleksego II?

Abp A. Mennini: Trzeba oddać mu wielkie zasługi poczynione dla odrodzenia Kościoła rosyjskiego w okresie postkomunistycznym. Udało mu się zachować jedność tamtejszego Kościoła, umiał wyhamować sprzeciwiające się temu wewnętrzne napięcia. Doprowadził ponadto do zjednoczenia z rosyjskim prawosławiem za granicą. Był to kolejny krok w jednoczeniu rodziny chrześcijańskiej.

Mówiło się, że Aleksy II darzył wielkim szacunkiem Benedykta XVI. W październiku za pośrednictwem kard. Crescenzio Sepe, który przebywał w Moskwie, doszło do wzajemnej wymiany listów między papieżem a patriarchą.

Abp A. Mennini: Następnie w Moskwie był kard. André Vingt-Trois. Przywiózł on w darze dla Patriarchy Biblię, którą Ojciec Święty ofiarował wszystkim Ojcom Synodalnym. Aleksy II bardzo docenił ten dar. W czasie świąt, czy to Bożego Narodzenia, czy Wielkanocy, uczestniczyłem w liturgiach sprawowanych przez Patriarchę. Zapraszał mnie potem na braterską agapę, podczas której była okazja do rozmowy. Prosił mnie wówczas, bym przekazał Benedyktowi XVI wyrazy jego braterskiej bliskości i szacunku. Tak samo postępował za życia Jana Pawła II.

ph, bz/ rv