Kardinali Kordes: të mirat materiale të Kishës duhet t’i shërbejnë çështjes së ungjillëzimit.
(21.11.2008 RV)Pak ditë më parë u kthye në Romë nga SHBA, kardinali Pol Jozef
Kordes, kryetar i Këshillit Papnor Cor Unum, dikaster i Vatikanit, i ngarkuar të promovojë
veprimtarinë bamirëse të Kishës. Kardinali u takua me ipeshkvijtë amerikanë, mbledhur
në Baltimora, në Asamblenë e tyre plenare, mbajti dy konferenca kushtuar elementeve
teologjike të Enciklikës së parë të Benediktit XVI ‘Zoti është dashuri’ dhe
u takua me një grup prej 50 ipeshkvijsh, me të cilët shkëmbeu mendime për temën e
bamirësisë në SHBA. Në mikrofonin e Radio Vatikanit, kardinali Kordes e shpjegoi
kështu qëllimin e vizitës së tij:.... Përgjigje:
- Kjo nismë lindi sepse Enciklika e Papës ‘Deus Caritas est’ pati një ndikim
të madh mbi veprimtarinë e ipeshkvijve në fushën bamirëse. Desha ta theksoj këtë aspekt
e t’u kujtoj prelatëve përgjegjësitë e tyre. Nganjëherë ipeshkvijtë i shikojnë veprat
e bamirësisë të shkëputura nga misioni kishtar. Me që vijnë shumë ndihma nga bamirësit
e jashtëm të Kishës, ata që i mbarështojnë duhet të kenë gjithnjë parasysh se Zoti
bëri mirë edhe për të shpallur Ungjillin: ja pse misioni bamirës i Kishës lidhet ngushtë
me misionin kishtar, që ka si synim kryesor pikërisht kumtimin e Ungjillit. Ipeshkvijtë,
prandaj, duhet ta kenë gjithnjë në qendër të vëmendjes çështjen e ungjillëzimit, pjesë
përbërëse e së cilës është edhe ndihma bamirëse.
Pyetje: - Mbi
bazë të asaj që patë gjatë këtij udhëtimi, cilat janë sfidat e reja për strukturat
karitative në SHBA?
Përgjigje: - Është gjithnjë i pranishëm
tundimi i shekullarizmit. Karitasi i ipeshkvijve amerikanë në ndihmë të vendeve të
tjera, që quhet ‘Catholic Relief Services’ (CRS), ka një budget, një preventiv vjetor
prej më se 500 milionë dollarësh e dy të tretat e tij vijnë nga shteti. Kjo do të
thotë se shteti kërkon një bilanc të saktë, kërkon dëftesa, kërkon punë administrative
e, prej këndej, agjensia natyrisht merret shumë me këto aspekte: për kontrollin, duhet
të bashkëpunojë me funksoinarët specialistë e kështu, me pak fjalë, lind edhe prirja
për t’u ndarë nga Misioni kishtar. Ky shekullarizëm që pashë në SHBA vlen edhe për
vendet e Evropës. Për shembull, në Gjermani, Karitasi ka 500 punonjës, të paguar prej
tij. E kjo tregon se shikohen më shumë efektet shoqërore, sesa interesi për fenë.
Enciklika e Papës ‘Deus Caritas est’ është shumë, shumë e rëndësishme, sepse nënvizon
që misioni i Kishës ka gjithnjë dy faqe: atë të shpalljes së Fjalës së Zotit e atë
të bamirësisë, gjë që tregon se Zoti e do popullin e vet.