Aktualnej sytuacji mniszek poświęcone są obrady Kongregacji ds. Instytutów Życia
Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego. Sesję plenarną w Watykanie zorganizowano
przed przypadającym 21 listopada dniem „pro Orantibus” – pamięci o klasztorach klauzurowych.
Na spotkaniu otwartym przez kard. Franca Rodé dyskutowane są te aspekty nowej sytuacji,
zwłaszcza w Europie i Ameryce Północnej, które odczuwa się także za klauzurą.
Chodzi
m.in. o spadek liczby powołań, starzenie się wspólnot, trudności w rozeznaniu powołania.
Nawet, jeśli żeńskich powołań do życia monastycznego jest proporcjonalnie więcej niż
do życia czynnego, to ich liczba nie gwarantuje klasztorom przyszłej żywotności ani
nawet tego, że wszystkie klasztory przetrwają. Równocześnie jednak w Azji czy Afryce,
a także w niektórych krajach Ameryki Łacińskiej, życie monastyczne przeżywa rozkwit:
są tam powołania, wspólnoty się powiększają, a nawet tworzone są nowe. Panorama jest
więc bardzo różnorodna: od tych, które stawiają poważne pytanie o to, jak zapewnić
ciągłość posługi, po problem zupełnie odwrotny: jak sprostać dużej liczbie powołań
i wymogom ich solidnej formacji.
Z podanych przy okazji obecnej sesji plenarnej
statystyk wynika, że na świecie jest obecnie blisko 13 tys. mnichów żyjących w ponad
900 klasztorach. Średnio jedna wspólnota liczy 15 zakonników. Jeśli chodzi o mniszki,
to jest ich prawie 50 tys. w ponad 3.500 klasztorach. Dwie trzecie z nich znajduje
się wciąż w Europie.
W trwających do 19 listopada obradach Kongregacji ds.
Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego uczestniczy pracujący
w tej dykasterii o. Marian Babula CSMA.