Mesazhi i Sinodit: Fjala e Zotit të njihet e të duhet gjithnjë më shumë në botë! Falënderohen
ekzegjetët, katekistët e martirët.
(23.10.2008 RV)Një lexim simfonik
me shumë zëra: kështu u paraqit sot paradite në Sallën e Sinodit, mesazhi përfundimtar
i Asamblesë XII të përgjithshme të zakonshme të Sinodit të ipeshkvijve. Teksti u paraqit
nga imzot Xhanfranko Ravazi, kryetar i Komisionit për mesazhin e takimit, që e lexoi
dukumentin, i pasuar nga katër Etër të tjerë sinodalë. Kështu mesazhi u lexua në gjuhët
italiane, angleze, spanjolle, franceze e gjermane. Një mesazh me karakter formues,
një thirrje e ngrohtë, që Bibla të përvetësohet jo vetëm me përpikmërinë e ekzegjezës,
por edhe me zemër: kështu u shpreh imzot Ravazi, duke paraqitur mesazhin. Teksti ndahet
në katër pjesë që, në përkim me Fjalën e Zotit, titullohen: Zëri i tij ose Zbulesa;
fytyra e Tij, ose Jezu Krishti; shtëpia e tij, ose Kisha; udhët e tij, ose misioni.
Katër etapa – tha prelati - të cilat nga amshimi e pafundësia, na çojnë në shtëpitë
tona, në qytetet tona. Në dy pjesët e para, dokumenti kujton rëndësinë e Fjalës
hyjnore, që është e frytshme, krijuese, shëlbuese, në zanafillë të njeriut e të historisë;
që hyn në hapësirë e në kohë e merr fytyrë njerëzore, fytyrën e Jezu Krishtit. Pikërisht
për këtë arsye takimi me Biblën është takim me një Vetje, që i hap jetës horizonte
të reja. Prej këndej, është e rëndësishme të mos kalohet në fondamentalizëm ekzegjetik,
që e mohon mishërimin e Fjalës hyjnore në histori. Ky fondamentalizëm - tha imzot
Ravazi në konferencën e shtypit, mbajtur nga fundi i paradites - shpesh mendon se
e ka mbyllur të vërtetën në fjalë të veçanta, prandaj ka frikë ta zbulojë Fjalën
hyjnore përtej këtyre fjalëve. Duke folur para gazetarëve, prelati uroi që Konferencat
e ndryshme ipeshkvnore në botë, mbi bazën e realiteteve përkatëse të sistemit arsimor,
të japin ndihmesën e tyre për ta përhapur Biblën në shkolla. Pastaj, në faqet kushtuar
misionit, theksi vihet mbi familjen, parë si hapësirë themelore ku duhet të
hyjë Fjala e Zotit e ku breznitë e reja duhen drejtuar me një pedagogji të përshtatshme
në rrugën e njohjes nga afër me Krishtin. E shikimi i Etërve sinodalë depërton
edhe në lagjet e varfëra të botës, ku njerëzit shtypen, poshtërohen, flaken jashtë
radhëve të shoqërisë, sëmuren, jetojnë të vetmuar e të pambrojtur. Përballë kësaj
situate – lexojmë në Dokument – i krishteri ka misionin të kumtojë Fjalën hyjnore
të shpresës, përmes afrimit plot dashuri, që nuk gjykon, po ndihmon; që nuk shqetëson,
por ngushëllon e fal. Më pas theksohet rëndësia e dialogut edhe e takimit me popullin
hebraik e me Islamin: me të parin – lexojmë në mesazh – krishterimi lidhet
përmes pranimit e dashurisë së përbashkët ndaj Besëlidhjes së Vjetër, ndërsa me të
dytin e lidh dëshmia e sinqertë e besimit në një Zot të vetëm, plot mëshirë e dashuri.
Kujtohen edhe budizmi e konfucionizmi: edhe me këto besime – shkruhet në mesazh
– i krishteri duhet të gjejë pika takimi, të bazuara mbi respektin ndaj jetës, heshtjen,
thjeshtësinë, flijimin. E nuk harrohen edhe jo-besimtarët, që përpiqen të praktikojnë
drejtësinë e të dashurojnë mirësinë: atyre u duhen hapur horizontet e së vërtetës
e të dashurisë, të zbuluara nga fjala e Zotit. Në pjesën kushtuar Kishës,
vihet në qendër të vëmendjes vlera e homelive dhe e rrugës ekumenike. Por, të dëgjojmë
vetë imzot Ravazin: Përgjigje: - Deshëm të
kujtojmë kryesisht një fragmet nga Veprat e Apostujve, i cili na sjell në mend se
në shtëpinë e Fjalës, në Jeruzalem, elementet kryesore ishin këto: nga njëra anë katekizmi,‘didaché’,
mësimdhënia e Fjalës, thyerja e bukës, dmth Eukaristia, lutja me Fjalën e Hyjit –
mendojmë këtu Psalmet, për shembull – e ishte pastaj, në fund, bashkimi ndërmjet anëtarëve
të Kishës Ja, në se duam të vemë theksin mbi mësimin, duhet të kujtojmë se mësimi
kryesor i Biblës që marrin besimtarët tanë, është pikërisht ai që përmban homelia.
E homelia ka si karakteristikë qenien në brendinë e Eukaristisë. Pra kemi ndërthurjen
e këtyre dy elementeve themelore, të cilët i thekson edhe Koncili II i Vatikanit,
që na kujton se: “Është e njëjta tryezë, së cilës ne i afrohemi njëherësh me besimtarët;
në të cilën shtrohemi çdo të dielë, e mbi të cilën është Fjala e Zotit, buka e Fjalës,
Buka e Korpit të Krishtit. Realiteti tjetër, që kujtuam, është brenda kësaj Kishe
ku; ndonëse në mënyrë jo të plotë, janë të pranishëm edhe vëllezërit tanë ortodoksë
e protestantë, të cilët kanë një respekt e një nderim të thellë për Fjalën, madje
e venë në qendër të fesë së tyre e të jetës së tyre, ashtu si e vemë edhe ne. Prandaj
mund të themi se realiteti i parë i bashkimit duhet zbatuar aty, në pritje të bashkimit
të plotë rreth Fjalës së Hyjit.
Pyetje: - Mesazhi përfshin edhe
falënderimet. Kujt i drejtohen në mënyrë të veçantë?
Përgjigje: -
Falënderimet i drejtohen në mënyrë të veçantë – duhet ta themi – tri lloj grupesh
të ndryshme. Para së gjithash, falënderohen studiuesit e Fjalës së Hyjit, dmth ekzegjetët,
teologët që gërmojnë në përmasën letrare, historike, sepse kemi të bëjmë me Fjalën
që u bë njeri, me Krishtin, me Fjalën e Hyjit të amshuar e të pafundmë, të mishëruar
në historinë e njeriut. Pastaj një falënderim edhe atyre që japin mësim
për njohjen e Biblës, Por, posaçërisht, falënderohen katekistët – e këtu
mendojmë në mënyrë të veçantë për disa vende e sektorë të botës, ku mungesa e plotë
e meshtarëve bën që katekistët të jenë kumtarë të vërtetë të Fjalës së Hyjit: e katekistët
e parë janë prindërit, e pastaj katekistët në gjirin e bashkësisë kishtare, energji
e vërtetë, që krijon kushtet për t’i hapur Fjalës së Hyjit rrugë të reja në botën
mbarë. Së fundi, një falënderim i dalë nga zemra edhe për martirët e Fjalës,
për të gjithë ata që, sidomos në të kaluarën, por edhe në ditët tona, duke i qëndruar
besnikë kësaj Fjale që e dëgjuan, janë gati jo vetëm të durojnë vuajtje të të gjitha
natyrave, por disa herë, të flijojnë edhe vetë jetën.