W stolicy Kolumbii odbywa się w dniach 19-24 października pierwsze latynoamerykańskie
spotkanie tak zwanego duszpasterstwa ulicy. Zorganizowano je dzięki współpracy Papieskiej
Rady ds. Duszpasterstwa Migrantów i Podróżujących z Wydziałem Rady Episkopatów Ameryki
Łacińskiej (CELAM) ds. Przemieszczania się Ludności. Spotkanie w Bogocie odbywa się
pod hasłem: „Sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi (Łk 24, 15). Duszpasterstwo ulicy:
wędrowanie razem”. W dyskusji z udziałem sekretarza watykańskiej dykasterii abp. Agostino
Marchetto, uczestniczy 50 przedstawicieli 13 krajów kontynentu, w tym biskupi, kapłani
oraz reprezentanci stowarzyszeń wolontariatu.
W pojęcie „duszpasterstwa ulicy”
wpisują się cztery różne kategorie osób objętych działalnością ewangelizacyjną. Pierwsza
z nich to ogólnie użytkownicy dróg i kolei, a więc kierowcy i pasażerowie. Druga to
pracownicy służb związanych z drogownictwem i kolejnictwem. Gdy chodzi te dwie kategorie,
podczas spotkania w Bogocie w szczególny sposób poruszana jest kwestia bezpieczeństwa
na drogach. Trzecią kategorię duszpasterską stanowią tak zwani „ludzie ulicy”, w tym
zwłaszcza prostytutki, a czwartą – bezdomni.
Podczas kontynentalnego spotkania
duszpasterstwa ulicy zwraca się uwagę na rosnące zjawisko prostytucji oraz związany
z tym przemyt ludzi i handel żywym towarem. Co gorsza, dramatyczne skutki nadużyć
w tej dziedzinie dotykają coraz młodszych osób. Liczbę nieletnich żyjących i pracujących
na ulicach oblicza się w skali światowej na 100-150 tys. Blisko połowa tej liczby
przypada na Amerykę Łacińską. Osobną kwestią jest bezdomność związana z rozpowszechnioną
tam nędzą, będącą nierzadko skutkiem niesprawiedliwości społecznej. Działalność duszpasterska
i socjalna wśród ludzi bez stałego zajęcia i zamieszkania jest od lat jednym z głównych
wyzwań tamtejszego Kościoła. Według oficjalnych statystyk w slumsach Ameryki Łacińskiej
i Karaibów mieszka 127 milionów osób.