Kościół powszechny ma czworo nowych świętych. Benedykt XVI przewodniczył przed południem
12 października uroczystej Mszy kanonizacyjnej sprawowanej przed bazyliką watykańską.
Nowi święci to: włoski kapłan, szwajcarska misjonarka związana z Ekwadorem i Kolumbią,
hinduska zakonnica oraz świecka tercjarka z Ekwadoru.
Prorok
Bożego miłosierdzia Kajetan Errico, urodzony w 1791 r. w
Secondigliano pod Neapolem, zmarł tam w 1860 r., mając 69 lat. Jako kapłan całkowicie
poświęcił się posłudze względem wszystkich cierpiących nędzę materialną czy moralną.
Odwiedzał nieuleczalnie chorych i więźniów. Dniem i nocą, aż do samej śmierci, spowiadał.
Penitentom mówił o Bożym miłosierdziu. O duchową poradę zwracali się do niego zarówno
biskupi i król Neapolu, jak ubodzy. Dla posługi miłosierdzia ks. Kajetan Errico założył
zgromadzenie Misjonarzy Najświętszych Serc Jezusa i Maryi. Beatyfikował go w 2002
r. Jan Paweł II.
W homilii Benedykt XVI przypomniał proroczy rys duchowości
nowego świętego, głosiciela Bożego miłosierdzia: „Św. Kajetan Errico stał się ekspertem
w «nauce» przebaczenia i zabiegał o przekazanie jej swoim misjonarzom, zalecając im:
«Bóg, który nie chce śmierci grzesznika, jest zawsze bardziej miłosierny od swoich
sług; dlatego tak bądźcie miłosierni, jak to tylko możliwe, abyście znaleźli miłosierdzie
u Boga»”.
Szwajcarka ewangelizatorką Ekwadoru
i Kolumbii
Verena Bütler urodziła się w 1848 r. w wiejskiej rodzinie szwajcarskiej,
ale misyjne powołanie zaprowadziło ją do Ameryki Łacińskiej. W Szwajcarii wstąpiła
do klasztoru franciszkanek, gdzie przyjęła imię Maria Bernarda. Z grupą sióstr wyruszyła
do Ekwadoru, gdzie założyła zgromadzenie Franciszkanek Misjonarek Maryi Wspomożycielki.
Jego charyzmatem jest szerzenie Królestwa Bożego przez dzieła miłosierdzia. Gdy wybuchły
tam prześladowania Kościoła i zakonów, musiała się przenieść do Cartageny w Kolumbii.
S. Maria Bernarda Bütler pozostała tam 29 lat. Zmarła w 1924 r. Beatyfikował
ją w 1995 r. Jan Paweł II.
Benedykt XVI przypomniał w homilii eucharystyczny
rys duchowości nowej świętej: „Matka Maria Bernarda, postać bardzo znana i miłowana
w całej Kolumbii, dogłębnie zrozumiała, że uczta, którą Pan wyprawił dla wszystkich
narodów, uobecnia się szczególnie w Eucharystii. Na niej sam Chrystus podejmuje nas
jako przyjaciół i oddaje się nam przy stole chleba i słowa, wchodząc w wewnętrzną
komunię z każdym z nas. Oto źródło i podstawa duchowości tej nowej świętej, jak też
misyjny bodziec, który nakazał jej opuścić rodzinną ziemię, Szwajcarię, by otworzyć
się na nowe horyzonty ewangelizacji w Ekwadorze i Kolumbii”.
Pierwsza
święta z Indii
Z nasilającymi się ostatnio prześladowaniami chrześcijan
w Indiach zbiegła się pierwsza w historii kanonizacja Hinduski. Anna Muttathupadathu
urodziła się w 1910 r. w Kudamaloorze w Kerali. Wcześnie osierocona, była pod opieką
krewnych, którzy chcieli ją wydać za mąż. Ona jednak, pociągnięta przykładem św. Teresy
od Dzieciątka Jezus, wstąpiła w wieku 18 lat do klasztoru zgromadzenia Klarysek Trzeciego
Zakonu św. Franciszka. Nadano jej tam imię Alfonsa od Niepokalanego Poczęcia.
Mimo słabego zdrowia pozostała wierna powołaniu, ofiarując Bogu wszystkie cierpienia.
Znosiła je pogodnie aż do śmierci w wieku niespełna 36 lat. Zmarła w 1946 r. w Bharananganam
w indyjskim stanie Kerala. Beatyfikował ją podczas swej podróży do Indii w 1986 r.
Jan Paweł II jako pierwszą indyjską błogosławioną.
Benedykt XVI podkreślił
w homilii wyjątkowość nowej świętej, ukazującej głęboki sens nawet największych cierpień:
„Ta niezwykła kobieta, która dzisiaj dawana jest indyjskiemu narodowi jako jego pierwsza
święta, była przekonana, że jej krzyż był szczególnym środkiem dostania się na niebiańską
ucztę przygotowaną jej przez Ojca. (...) Pisała: «Uważam, że dzień bez cierpienia
to dzień stracony». Obyśmy umieli naśladować ją w niesieniu naszych krzyży tak, byśmy
mogli kiedyś do niej dołączyć w raju”.
Świecka
tercjarka z Ekwadoru Narcyza od Jezusa Martillo Morán urodziła
się w Nobol w Ekwadorze w 1833 r. Pozostając w stanie świeckim, prowadziła życie na
wzór zakonnic, jak pierwsza święta Ekwadoru, Maria Anna od Jezusa de Paredes y Flores,
która w XVII w. również obrała taki sposób życia. Jej wzorem modliła się i ofiarowała
cierpienia za nawrócenie grzeszników. Utrzymywała się z pracy szwaczki i uczyła dzieci
katechizmu. Zamieszkała potem w klasztorze tercjarek dominikańskich w Limie, stolicy
Peru, jako osoba świecka. Złożyła jednak prywatnie śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa.
Zmarła tam w 1869 r., mając 37 lat. Beatyfikował ją w 1992 r. Jan Paweł II.
Benedykt
XVI wskazał w homilii na zwyczajność drogi powołania nowej świętej: „Św. Narcyza od
Jezusa ukazuje nam drogę chrześcijańskiej doskonałości możliwą do przebycia dla wszystkich
wierzących. Pomijając liczne i nadzwyczajne łaski, jakie otrzymała, jej życie było
bardzo proste, poświęcone pracy szwaczki i apostolatowi katechezy. Swoją oddaną miłością
do Jezusa, która doprowadziła ją do podjęcia drogi szczególnej modlitwy i umartwienia
oraz do coraz większego utożsamienia się z misterium Krzyża, daje nam ona wymowne
świadectwo i doskonały wzór życia całkowicie poświęconego Bogu i bliźnim”.