(05.10.2008 RV)Plaçidi dhe Mauri, nxënësit më të dashur të Shën Benediktit,
u bënë të njohur përmes një episodi, që tregohet nga Shën Gregori i Madh në veprën
e tij ‘Dialogët’. Shën Gregori tregon sesi një ditë, në sa Benedikti ishte në qelën
e tij, Plaçidi u nis për të mbushur ujë në liqen. Humbi drejtpeshimin e ra në ujë.
Në sa po e merrte rrjedha, duke e shtyrë larg bregut, Abati pa në vegim gjithçka po
ndodhte. Thirri atëherë Maurin dhe e nisi për të shpëtuar sivëllaun. E djaloshi u
nis vrap, arriti bregun e, pa u kujtuar fare, filloi të ecte mbi ujërat, si Shën Pjetri
në liqenin e Tiberiades e si shoqëruesit e Zojës së Këshillit të Mirë. Arriti tek
Plaçidi, që po fundosej, e kapi për flokësh dhe e shpëtoi. Vetëm pasi e kishte shpëtuar,
u kujtua se kishte ecur mbi ujëra. Sipas Shën Benediktit, mrekullia ndodhi për
shkak të dëgjesës së Maurit, ndërsa nxënësi ngulte këmbë se kishte ndodhur me ndërmjetësimin
e Abatit. Kërkuan mendimin e Plaçidit, e ai u përgjigj: “Kur ndjeva se po më nxirrnin
nga uji, hapa paksa sytë, pashë mbi kokën time mantelin e abatit e mendova se ishte
ai që po më shpëtonte”. Kaq mësojmë nga shkrimi i Shën Gregorit të Madh, ndërsa
në një biografi apokrife të gjysmës së shekullit IX, lexojmë se Mauri u dërgua nga
mësuesi i tij në Francë, ku themeloi manastirin benediktin të Glanfëj në Anzhu e ku
edhe vdiq, pasi bëri shumë mrekulli. Të dhënat për jetën dhe vdekjen e Shën Plaçidit
janë edhe më të pakta. Disa biografë shënojnë se vdiq i martirizuar nga saraçenët
në Sicili.