Wolność religijna służy całemu społeczeństwu. Audiencja dla biskupów z Azji Środkowej
Benedykt XVI przyjął na kolejnych audiencjach w Watykanie przybyłych z wizytą „ad
limina” administratorów apostolskich w Uzbekistanie – bp. Jerzego Maculewicza OFMConv.,
i w Kirgistanie – bp. Nikolausa Messnera SI; przełożonych misji sui iuris w
Tadżykistanie – ks. Carlosa Avilę V.I., i w Turkmenistanie – ks. Andrzeja Madeja OMI;
oraz delegata Kongregacji dla Kościołów Wschodnich dla grekokatolików w Kazachstanie
i Azji Środkowej, ks. Wasyla Howerę.
Następnie spotkał się z całą Konferencją
Episkopatu Azji Środkowej, do której należą także biskupi Kazachstanu, przyjęci na
audiencjach prywatnych 29 września w Castelgandolfo. Papież wyraził wdzięczność Bogu,
że mimo długoletnich nacisków ateistycznego reżimu komunistycznego, dzięki gorliwym
księżom, osobom zakonnym i świeckim, w ludzkich sercach utrzymała się tam wiara. Wezwał
rozproszonych na tych rozległych terenach biskupów do współpracy w coraz większej
jedności, z uwzględnieniem języka i kultury powierzonych im wiernych. Dziękując pracującym
tam zakonnikom, zachęcił również inne wspólnoty zakonne, by przyczyniły się do rozwoju
apostolstwa na terenie Azji Środkowej. Ponadto poruszył problemy dzisiejszego zglobalizowanego
społeczeństwa, a zwłaszcza zagrożenia dla bezpieczeństwa i pokoju.
„Mam na
myśli szczególnie plagę przemocy i terroryzmu, szerzący się ekstremizm i fundamentalizm
– powiedział Benedykt XVI. – Trzeba się im oczywiście przeciwstawiać środkami ustawodawczymi.
Nigdy jednak moc prawa nie powinna przekształcać się w niesprawiedliwość. Nie można
też ograniczać wolności religii, gdyż swobodne wyznawanie wiary to jedno z podstawowych,
powszechnie uznanych praw człowieka. Warto, jak sądzę, podkreślić, że Kościół nie
narzuca, ale dobrowolnie proponuje wiarę katolicką, wiedząc dobrze, iż nawrócenie
to tajemniczy owoc działania Ducha Świętego. Wiara to dar i dzieło Boga. Dlatego zabroniona
jest jakakolwiek forma prozelityzmu – zmuszanie, doprowadzanie czy zwabianie niegodziwymi
sposobami do przyjęcia wiary. Człowiek może otworzyć się na wiarę po dojrzałej i odpowiedzialnej
refleksji. Winien móc swobodnie realizować to wewnętrzne natchnienie, co będzie z
pożytkiem nie tylko dla poszczególnego człowieka, ale i dla całego społeczeństwa.
Wierne przestrzeganie Bożych przykazań pomaga w budowaniu życia społecznego bardziej
sprawiedliwego i solidarnego”.