365 ditë: "Adolf Kolping, themelues i shoqatve për të rinjtë .
(13.09.2008 RV)Kur Hansi u nis nga vendi i vet, nuk i erdhi aq keq, që po e
linte familjen. Do të ishte i lirë, do të përshkonte mbarë Gjermaninë, duke kaluar
prej qytetit në qytet, për të mësuar artin e qelpunuesit nga mjeshtrit më të famshëm.
Do të fitonte edhe para… Por ja që në qytetin e parë, në Këln, ëndrrat i bëhen
hi e pluhur. Ndjehet i vetmuar. Sigurisht mëson teknika jashtëzakonisht delikate nga
mësuesi i vet, por në moshën pesëmbëdhjetë vjeçare, ka shumë nevojë për miq. Mbrëmjeve
Hansi bredh rrugëve, i pëvëluar nga malli për familjen. Mësuesi, që e do shumë, lexon
trishtim në sytë e çikarut. “Hans, pse nuk shkon në qendrën e atë Kolpingut, priftit
që ka themeluar shoqatën e çirakëve? Guter, çiraku që ishte këtu para teje, s’pushonte
së më foluri për të. Në këtë shoqatë jam i sigurtë se do të gjesh miq”. E kështu
Hansi shkon e troket në portën e atë Kolpingut. Gjindet menjëherë në një mjedis
mikpritës, plot me djem të moshës së tij, që mësojnë të gjitha mjeshtëritë e mundshme.
Një moshatar e pret, si ta kishte vëlla. “Gëzohem që u njohëm! Quhem Matias, jam tetëmbëdhjetë
vjeç, nxënës tek një skulptor”. Matias i shpjegon Hansit si funksionon qendra:
aty mund të shkosh lirisht për të lexuar, për të shkëmbyer dy fjalë me moshatarët
para një gote me birrë e për t’u çlodhur, pas pune. E edhe për të ndjekur kurse të
ndryshme. Shoqata u propozon çirakëve të vijojnë studimin në të gjitha fushat, për
t’u bërë njerëz të edukuar e të mirëpërgatitur në të gjitha drejtimet. “Kjo qendër
e Këlnit, është e para që themeloi atë Kolpingu. Ishte viti 1846 kur nisi veprimtarinë.
Që asokohe kanë kaluar pesëmbëdhjetë vjet. Funksionoi aq mirë, sa tani numërohen katërqind
shoqata të këtij tipi në të gjithë Gjermaninë! Në çdo qytet që të shkosh për të mësuar
mjeshtërinë, do të gjesh gjithnjë qendrën e atë Kolpingut. Është një rrjet i pafundmë!
Dikur ishte çirak tek një këpucar. Tani sapo i ka mbushur dyzet e tri vjetët e është
meshtar: mendoi t’i krijonte këto qendra, që çirakët mos të ndjeheshin të vetmuar
e të gjenin përherë një vend, ku mund të lidhnin miqësi me dikënd. Përveç tjerash,
dëshiron të na ndihmojë të bëhemi të krishterë të mirë. Thotë se dashuria e Hyjit
është thesar, të cilin e zbuloi që kur ishte i ri e dëshiron ta ndajë me të gjithë
ne”. “Është e vërtetë. Më duket se kam gjetur një shoqatë më të çmuar se ari’ –
thotë Hansi.“Do ta shikosh!”, i përgjigjet Matias, “Këtu lidhen miqësi që vijojnë
për gjithë jetën!”.