(11.08.2008 RV)Sot shumë njerëz, që
e konsiderojnë veten modernë, duan ta zëvendësojnë Zotin me njeriun, duke e vënë veten
në qendër të universit. Harrojnë, kështu, urdhërimin kryesor, që i jep kuptim jetës
njerëzore: “Duajeni Zotin e duajeni edhe njëri-tjetrin”. Pasojat janë të rënda e
kthesa, e vështirë, por jo e pamundur. Na bind për këtë e Lumja e parë shqiptare,
në emisionin tonë të nëntë të ciklit radiofonik “Me Nënë Terezën”, që bazohet
tek libri ‘Jeta ime’. Tregimi i saj i sotëm titullohet: “Më sillni një meshtar”.
“Bëj
pjesë në grupin e atyre, që janë të bindur mbi nevojën edhe frytin e sakramentit të
Pagëzimit. Disa meshtarë, të ndikuar fuqimisht nga idetë moderne, më sigurojnë se
gabohem. U përgjigjem: “T’i lëmë mënjanë fjalët e tepërta. Unë
s’mund t’ju bind juve, por as ju nuk mund të më bindni mua!”. Përsa na përket
ne, do të vijojmë pa lëkundje t’i pagëzojmë ata që shprehin dëshirën ta marrin këtë
sakrament. Motrat tona punojnë në mënyrë të jashtëzakonshme. Pak të themi,
të shkëlqyeshme. Hyjnë në shtëpitë e të varfërve. Lajnë, pastrojnë,
qepin, gatuajnë e u përgatisin ushqimin atyre, që s’mund ta përgatisin vetë. Gjatë
shërbimeve të kësaj natyre, trokitën në portën e një burri që, me sa dukej, dikur
e kishte kaluar mirë. Tani jetonte krejtësisht i vetmuar. Për
më tepër, ishte edhe i sëmurë. S’ishte më i zoti të bënte vetë asnjë punë. Motrat
bënë gjithçka kishte nevojë. E vijuan ta ndihmojnë vazhdimisht. Një
ditë ai u tha: “Motra, ju sollët Zotin në shtëpinë time. Më sillni, pra,
edhe një meshtar!”. Ia sollën meshtarin e ai e rrëfye. Plaku i mirë nuk
ishte rrëfyer që prej gjashtëdhjetë vjetësh. Të nesërmën vdiq në paqe me
Zotin. E tregova këtë ngjarje gjatë një takimi në SHBA, ku më kërkuan të
them dy fjalë për veprimtarinë e motrave të mia. Në përfundim të takimit,
një meshtar m’u afrua e më tha:“Kisha vendosur ta braktisja meshtarinë. Madje
kam kërkuar edhe dorëheqjen nga ipeshkvi. Pasi dëgjova fjalët tuaja, ju siguroj se
do ta tërheq kërkesën e do të vijoj t’u shërbej shpirtrave, si meshtar i Krishtit!”.