Nesër vizita e Papës në OKB: intervistë me imzot Miliore.
(17.04.2008 RV)Nesër Papa do të
shkojë për vizitë në OKB. Benedikti XVI do të largohet paradite nga Uashingtoni në
drejtim të Nju Jorkut. Në Pallatin e Qelqit do të pritet nga sekretari i përgjithshëm
i Kombeve të Bashkuara, Ban Ki-mun. Më pas do të mbajë fjalimin para Asamblesë së
Përgjithshme. Kur Papa do të fillojë fjalimin, ora evropiane do të jetë 16. 45. Ngjarje
tepër e rëndësishme,e shumëpritur. E për atë që pritet prej saj, pyetëm imzot Çelestino
Milioren, vëzhgues i përhershëm i Selisë së Shentjë pranë OKB-së:
Përgjigje:
- Papa pritet si autoritet moral, i aftë për të nxitur vullnetin e mirë e për
të ngjallur besim në të ardhmen. Që në fillim të papnisë, Benedikti XVI diti të vërë
theksin mbi sfidën kryesore të shekullit XXI: mbi marrëdhëniet fe-arsye. E përpiqet
papushim për të krijuar vetëdijën mbi këtë sfidë e për të gjetur, së bashku, rrugëzgjidhje,
për shmangien e ndikimit të krizës ndërmjet këtyre marrëdhënieve mbi bashkëjetesën
paqësore ndërkombëtare, mbi vizionin e të drejtave njerëzore, mbi rrugën ligjore
në të cilën duhet ecur për t’i mbrojtur këto të drejta si dhe mbi drejtimin e politikës
e të jetës shoqërore në çdo Komb. Papa është për një dialog të ndërgjegjshëm, në të
cilin pranohet e respektohet njëlloj çdo njeri ose grup njerëzor, e kjo kërkon të
pakëtn një emërues të përbashkët në vizionin për njeriun, për jetën njerëzore e, aq
më tepër, për të drejtat e njeriut, për demokracinë, lirinë e bashkëjetesën ndërmjet
popujve.
Pyetje: - Vizita e Papës përkon me kremtimin e 60-vjetorit
të Deklaratës Universale të të Drejtave të Njeriut, shpallur më 10 dhjetor 1948. Në
cilësinë tuaj si përfaqësues i Selisë së Shenjtë pranë Kombeve të Bashkuara, ç’mendoni
për pikat më kritike në zbatimin aktual të kësaj karte?
Përgjigje: -
Zbatimi varet, para së gjithash, nga shpjegimi e nga vlerësimi që i bëhet Deklaratës.
Sot nuk gjen të paktën një të drejtë që të mos jetë e lënë pas dore ose e shkelur
në ndonjë skaj të botës; e kjo, për shkak të bindjes se të drejtat e qytetarëve përcaktohen
nga qeveritarët, të cilët vendosin edhe deri në ç’masë duhen mbrojtur, në vend që
t’i konsideronin si të drejta të lindura bashkë me njeriun, të pandarshme prej tij.
E pastaj kujtoj nevojën për bashkëpunim juridik ndërmjet vendeve të ndryshme dhe për
asistencë nga ana e organizatave ndërkombëtare, si elementë të çmuar e të domosdoshëm
në impenjimin për zbatimin e të drejtave të njeriut.