365 ditë me njerëz e ngjarje që ia ndryshuan faqen botës.
(14.04.2008 RV)14 prill: Hildegarda
e Bingen, e dërguar nga Zoti për të këshilluar njerëzit e pushtetshëm. Hildegarda
është pesëdhjetë vjeçe e, që kur ishte katërmbëdhjetë, kalon një jetë tepër të përvujtë,
mbyllur brenda mureve të heshtuara të një kuvendi gjerman. E megjithatë, kjo murgeshë
njihet në mbarë Evropën. Papa ka lexuar librin e saj, mbretër e princa i lypin këshilla
e i presin me padurim letrat e rregulltares së vogël. Por, si është e mundur! Hildegarda,
abatesha e kuvendit të Rupertsbergut, pranë Bingenit, është grua e pazakontë. E lindur
më 1098 nga një familje fisnike, nis t’i çuditë prindërit që kur ishte fare e vogël.
Dukej se kishte një lidhje krejt të veçantë me Hyjin, shihte vegime e dinte gjëra
që as të rriturit nuk arrinin t’i kuptonin … Duke e parë se ishte e pajisur me këto
dhanti, prindërit vendosën ta çojnë në kuvend, ndonëse ishte ende krejt e njomë.
E pikërisht këtë dëshironte Hildegarda e cila, sapo mbushi moshën e duhur, bëri menjëherë
kushtetet e përjetshme. Vite me radhë i pati folur për vegimet e saj vetën mikeshës,
që e priti kur arriti së pari në kuvend. Por, në vitin 1141, Hildegarda mori një urdhër
tronditës. Në mes të një drite të madhe, një zë i kërkoi ta shkruante çdo gjë që
shikonte e që dëgjonte, për t’ua bërë të ditur edhe njerëzve të tjerë. Kështu
filloi të shkruante librin e saj të titulluar ‘Scivias’, shkrim misterioz e
mahnitës, që e bëri të famshme në mbarë Evropën. Iu deshën dhjetë vjet punë për ta
përfunduar. Kur e lexuan autoritetet e Kishës, u çuditën: menduan se murgesha që e
kishte shkruar, duhet të ishte e çmendur, ose gënjeshtare. Por mosbesimi nuk zgjati
shumë: lexuesit, duke filluar nga vetë Papa, i tërhoqi në mënyrë të pakundërshtueshme
forca e këtij libri kaq të veçantë. U kujtuan se kjo murgeshë, në sajë të afërsisë
së saj me Hyjin, mund t’i ndriçonte e t’i ndihmonte të qeverisnin më mirë. E kështu
shumë nga lexuesit nisin letërkëmbimin me Hildegardën. Abatesha, e vetëdijshme për
misionin që i qe caktuar nga qielli, pranon të këshillojë mbretër, princa e papë,
madje nuk ngurron t’i qortojë ashpërsisht, kur janë të padrejtë ose tepër krenarë.
Kur përfundon shkrimet, Hiledgarda kompozon muzikë. Është e vetmja grua muzikante
e epokës. Këngët e saj janë si libri: të hyjnë thellë në zemër e zemra nis e këndon.
Murgesha vegimtare ka edhe një kopsht të vogël, në të cilin rrit bimë mjekësore, që
shërbejnë për të mjekuar të gjitha llojet e sëmundjeve. Edhe sot e kësaj dite njohuritë
e saj farmaceutike, i çudisin specialistët e kësaj fushe. Hildegarda është, sigurisht,
grua e jashtëzakonshme, e pajisur me të gjitha talentet që mund të dëshirojë zemra
njerëzore. E duke i zhvilluar të gjitha, ndriçon Evropën e shekullit të saj, pa dalë
kurrë nga muret e ngushta të kuvendit .