365 ditë me njerëz e ngjarje që ia ndryshuan faqen botës.
(19.03.2008 RV)19 mars: Mieshko
i Polonisë, katekumen tepër i çuditshëm. “Nuk mund ta kuptoj pse Hyji nuk i
qiti faret. Është i gjithëpushtetshëm, apo jo? Po të isha unë në vend të Tij, kur
nisën ta gozhdojnë Krishtin, do të kisha dërguar një ushtri engjëjsh për ta çliruar
nga kthetrat e tyre. Do t’u kisha dhënë urdhër t’i sulmonin xhelatët, t’i verbonin
e t’ua prisnin kokat!”. “Por, i dashur princ, ju po harroni fare se Hyji nuk arsyeton
kështu, si ju: Hyji i do aq shumë njerëzit…, sa…”. Meshtari, që i bën katekizëm
Mieshkos, përpiqet të ruajë qetësinë. S’ka pikë dyshimi. Princi ka ende shumë rrugë
për të bërë, para se të marrë Pagëzimin. Vullneti i tij i mirë është admirueshëm,
por i duhet kohë për të luftuar kundër instinkteve barbare e për’a marrë denjësisht
emrin ‘Princ i krishterë’. Mieshko është trim mbi trimat. U bë princ i Polonisë
pasi i vdiq i jati, Zhimomishili. Në atë kohë Polonia ishte vend i ligësht. Një vijë
e hollë kufiri e ndante nga fqinji i fuqishëm, perandoria gjermane. Prandaj shqetësimi
numër një i princit polak ishte ta shmangte rrezikun e një pushtimi të mundshëm nga
perandori gjerman. Duke dashur të fuqizojë pushtetin e t’i bëjë ballë kundërshtarit,
Mieshko lidhi besën me një fqinj tjetër, princin e Pragës, Bolesllavin. Për ta forcuar
më tej këtë lidhje, kërkoi dorën e së bijës, princeshës së bukur, Dobrava. Dobrava
e do fort Mieshkon e i duket gati-gati i përkryer. E do të qe plotësisht kështu, po
të mos ishte pagan. Ndërsa princesha është e krishterë e dëshiron që të jetë kështu
edhe shoku i ardhshëm i jetës. Ajo mund ta lidhë fatin me një burrë vetëm përmes sakramentit
të martesës. E me që edhe Mieshko e do fort vashën çeke, pranon të martohet në Kishë.
Dobrava, që mendon se Mieshko mund të pagëzohet menjëherë, e ndjen veten të lume.
Por Pagëzimi vonon, madje tepër: princi nuk arrin ta kuptojë se Hyji i të krishterëve
është Zoti i dashurisë. Se duhet dashur armiku si vetvetja?! Ky Zot nuk u ngjan fare
perëndive hakmarrëse të etërve të tij. Më në fund, më 14 prill të vitit 966, mendohet
se Mieshko është gati për të marrë sakramentin e Pagëzimit. Organizohet një kremtim
madhështor. Është një nga ditët më të rëndësishme për jetën e Polonisë: nuk e merr
sakrametin e parë të fesë së krishterë vetëm Princi: pagëzohet mbarë Polonia. Krishtërimi
hyn në Poloni e lëshon rrënjë të thella në zemrat e polakëve: ky komb, pavarësisht
nga tallazet e historisë së vet, do të mbetej gjithnjë thellësisht i krishterë!