Znaczenie teologiczne oraz prawne prałatury personalnej to temat podjęty podczas sympozjum
zorganizowanego 10 marca z okazji 25. rocznicy utworzenia jedynej jak dotąd struktury
tego typu – prałatury personalnej Opus Dei. Zgromadzeni na Papieskim Uniwersytecie
Świętego Krzyża hierarchowie i eksperci zwrócili uwagę, że struktura ta jest owocem
Soboru Watykańskiego II. Służyć ma ożywieniu dynamizmu ewangelizacyjnego Kościoła.
Należy do organizacji duszpasterskiej i hierarchicznej, posiadając zarazem autonomię
i jurysdykcję zwyczajną. Zależy bezpośrednio od Papieża poprzez Kongregację do spraw
Biskupów. Władza prałata w przypadku wiernych świeckich dotyczy wypełniania szczególnych
zobowiązań – ascetycznych, formacyjnych i apostolskich – przyjętych w formalnej umowie
mającej charakter kontraktu, przy inkorporacji do Prałatury. Natomiast diakoni i kapłani
znajdują się pod pełną władzą prałata.
Jan Paweł II utworzył prałaturę personalną
Opus Dei na mocy konstytucji apostolskiej „Ut sit” z 28 listopada 1982 r. Nowe prawo
weszło w życie ćwierć wieku temu – 19 marca 1983 r. Obecnie do Opus Dei należy około
86 tys. osób świeckich i niemal 2 tys. kapłanów, w tym 21 biskupów. Prałatura prowadzi
15 uniwersytetów oraz liczne szkoły średnie, techniczne i zawodowe, a także siedem
szpitali.