Papa Jezuitëve: “Kisha ka nevojë për ju, shpreson tek ju”
(21.2.2008 RV)“Ta duan Papën dhe t’i
shërbejnë” – si kusht tipik i katërt – e t’i shërbejnë Kishës me zellin legjendar
të paraardhësve, që duhet rizbuluar në epokën kur Ungjilli has pengesat e relativizmit
të përhapur etik e të materializmit praktik”. Ky është impenjimi i madh shpirtëror
e apostolik, që Benedikti XVI kërkon nga Shoqëria e Jezusit. Papa u shpreh kështu
gjatë audiencës së sotme në Vatikan, ku priti anëtarët e Kongregacionit të 35-të të
përgjithshëm, të cilët një muaj më parë zgjodhën Eprorin e tyre të ri, Atë Adolf Nikolas. Benedikti
XVI preku menjëherë temën, së cilës Kisha i kushton vëmendje të dorës së parë, atë
të kujdesit për të varfërit: “Për ne zgjedhja e të varfërve nuk është ideologjike,
por lind nga Ungjilli - theksoi Papa - dhe në vijim kujtoi se në botën e sotme ka
padrejtësi e varfëri të panumërta e dramatike. E në se duhet të impenjohemi për t’i
kuptuar e për t’i luftuar shkaqet strukturore të tyre - vijoi Shnejtëria e Tij - duhet
edhe të zbresim e t’i luftojmë në vetë zemrën e njeriut rrënjët e thella të së keqes,
mëkatin që e ndan nga Hyji, pa harruar ndihmën që i duhet dhënë gjithnjë nevojtarit
me frymën e dashurisë së Krishtit”. Por nuk duhet harruar se, në këtë botë të
shekullarizuar, në të cilën të krijohet përshtypja se Hyji nuk është i pranishëm,
varfëria më e madhe është ajo shpirtërore - nënvizoi Benedikti XVI. Nënvizim i bërë
për të vënë në pah rrezikun e devijimeve në impenjim thjeshtë shoqëror, duke harruar
detyrën parësore, që është ungjillëzimi. Papa Racinger theksoi se me 20 mijë rregulltarët
e vet, Shoqëria e Jezusit duhet të vijojë të jetë në vijën e parë të frontit për mbrojtjen
e të drejtave të njeriut, në një botë ku nuk mungojnë shkaqet e reja që çojnë në varfërimin
e njerëzve, duke nisur nga mungesa e drejtpeshimit ekonomik e ambiental, për të vijuar
me proceset e globalizmit, të udhëhequra më shumë nga egoizmi, sesa nga solidariteti,
e me konfliktet e armatosura shkatrrimtare e të pakuptim. Papa citoi një nga veprimtaritë
e reja largpamëse të Atë Arrupes, Epror i përgjithshëm i jezuitëve gjatë periudhës
së vështirë të pas ’98-tës, e pikërisht atë të ndihmës materiale e shpirtërore dhënë
pa kursim refugjatëve, të cilët shpesh janë më të varfërit ndër të varfër dhe kanë
gjithnjë nevojë për ndihmë njerëzore e psikologjike, tipike për shërbimin e jezuitëve
në botë. Ati i Shenjtë i nxiti rregulltarët ta vijojnë me zell të përtërirë këtë impenjim. E
përveç impenjimit për drejtësinë, jezuitët duhet të vijojnë edhe shërbimin e Ushtrimeve
Shpirtërore, karakteristik për Shoqërinë që në zanafillën e saj, duke i shikuar si
mjet i çmuar e i frytshëm për përforcimin shpirtëror të njerëzve, për t’i mësuar të
luten e të meditojnë. Papa u kërkoi jezuitëve, të cilët prej pesëqind vjetësh,
duke sfiduar çdo lloj pengese historike e kulturore e çuan Ungjillin në skajet më
të largëta të tokës, të formojnë njerëz me fe të patundur, me kulturë serioze e me
ndjeshmëri të vërtetë njerëzore e shoqërore. “Dëshiroj t’ju inkurajoj ju e sivëllezërit
tuaj, të vijoni ecjen në rrugën e këtij misioni, plot besnikëri për karizmën fillestare,
në rrethanat kishtare e shoqërore, që karakterizojnë këtë fillim shekulli. Siç jua
kanë përsëritur shumë herë paraardhësit e mi, Kisha ka nevojë për ju, shpreson tek
ju e vijon të kërkojë plot besim ndihmën tuaj, posaçërisht për të arritur në ato vende
fizike e shpirtërore, ku të tjerët nuk arrijnë ose arrijnë me vështirësi”. Sot
– tha në përfundim Papa - nuk janë detet, as distancat e mëdha, që i sfidojnë lajmëtarët
e Ungjillit. I sfidojnë më shumë kufijtë që, pas krijimit të një vizioni të gabuar
ose të cektë mbi Hyjin e mbi njeriun, e ndajnë fenë nga dijet njerëzore, fenë nga
shkenca moderne, fenë nga impenjimi për drejtësi. Janë këta kufij të rinj që duhet
t’i kapërcejnë jezuitët, duke i ndihmuar edhe të tjerët ta kuptojnë harmoninë që ekziston
ndërmjet fesë e arsyes, për shpëtimin e të gjithë njerëzve në Krishtin.