Benedykt XVI: ukazywanie pełni życia zadaniem kapłanów

Kapłaństwo to wspaniała, ale zarazem bardzo wymagająca przygoda. Zwrócił na to uwagę Papież, odwiedzając mieszczące się na Lateranie Wyższe Seminarium Rzymskie. Papieskie wizyty z okazji święta jego patronki, Matki Bożej Zawierzenia, stały się tradycją już za pontyfikatów Pawła VI i Jana Pawła II. W seminarium swej diecezji Benedykt XVI przewodniczył pierwszym nieszporom patronalnego święta, obchodzonego w ostatnią sobotę przed Wielkim Postem. W homilii mówił o znaczeniu kapłańskiego powołania do misji głosicieli Ewangelii. W seminaryjnej kaplicy byli też obecni rodzice kleryków.

„To nieuniknione, że powołanie synów staje się poniekąd powołaniem ich rodziców – powiedział Papież. – Starając się ich zrozumieć i śledząc przemierzany przez nich szlak, także wy, drodzy rodzice, bardzo często znaleźliście się na drodze, na której wasza wiara umocniła się i odnowiła. Staliście się uczestnikami wspaniałej przygody swych synów. Mogłoby się wprawdzie wydawać, że życie księdza nie przyciąga zainteresowania większości ludzi. W rzeczywistości jednak chodzi tu o przygodę najciekawszą i najbardziej konieczną dla świata. Polega ona na ukazywaniu i uobecnianiu pełni życia, której wszyscy pragną. Jest to przygoda bardzo wymagająca. I nie mogłoby być inaczej, gdyż kapłan jest powołany, by naśladować Chrystusa, «który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu»”.

Papież wskazał dwa aspekty seminaryjnej formacji. Jeden z nich to doświadczenie „pustyni”, oderwania od zwykłego życia w modlitewnym wyciszeniu. Drugim jest aspekt wspólnotowy, życie razem w komunii wzorem apostołów przebywających z Chrystusem. Jest to przygotowanie do „braterstwa sakramentalnego”, które – jak uczy Sobór Watykański II (Dekret o posłudze i życiu prezbiterów, 8) – ma łączyć wszystkich księży w ich posłudze.

Po nieszporach Benedykt XVI zatrzymał się z seminaryjną wspólnotą na kolacji.


ak/ rv