Benedykt XVI: jałmużna lekarstwem na przywiązanie do bogactw

Jałmużna to konkretna pomoc bliźniemu w potrzebie, a zarazem praktyka ascetyczna o głębokim znaczeniu duchowym. Pomaga przezwyciężać stale grożącą pokusę ubóstwiania bogactw materialnych. Uczy jednocześnie dzielić się z innymi tym, co dzięki Bożej dobroci posiadamy – czytamy w zaprezentowanym 29 stycznia w Watykanie orędziu na zaczynający się już za tydzień Wielki Post. Papież zwraca uwagę, że organizowane w Wielkim Poście zbiórki na ubogich taki właśnie mają cel.

Benedykt XVI przypomina zasadę powszechnego przeznaczenia dóbr materialnych, które mają z tej racji wartość społeczną. Dzielenie się nimi, pomoc potrzebującym, to zatem – bardziej niż akt miłosierdzia – wymóg sprawiedliwości. Ewangelia uczy dawać jałmużnę „w ukryciu”, mając na względzie prawdziwe dobro braci i chwałę Boga, a nie własną korzyść czy zdobycie poklasku. Papież wdzięczny jest Bogu za licznych także dziś ludzi, którzy „z dala od reflektorów medialnego społeczeństwa” wspierają potrzebujących. Zwraca uwagę, że dzielenie się z ubogimi tym, co posiadamy, przygotowuje nas, grzeszników, do przyjęcia Bożego przebaczenia. Jałmużna uczy miłości. W Wielkim Poście mamy brać przykład z Jezusa, który wydał za nas całego siebie. „Gdy chrześcijanin ofiaruje bezinteresownie samego siebie, daje świadectwo, że to nie bogactwo materialne dyktuje prawa istnienia, lecz miłość”. To ona nadaje wartość jałmużnie. Obdarzając innych materialnie, mamy też głosić im Chrystusa, który daje prawdziwe życie – podkreśla Ojciec Święty.


ak/ rv