Udhës së Betlehemit

(06. 12. 2007 RV) Të dashur miq: arritëm tek emisioni i pestë i ciklit të ri, i cili na shoqëron, në sa ecim udhës drejt Betlehemit, për të takuar Krishtin, që do të lindë përsëri në grazhdin e përvujtë. Kanë kaluar, pra pesë ditë nga e Diela e parë e Kohës së Ardhjes, kur për Kishën filloi Viti i ri Liturgjik. Na u duk, prandaj, e arsyeshme t’ju shpjegojmë ç’do të thotë Vit Liturgjik dhe Kohë e Ardhjes:

Përgjigje: - Viti liturgjik është rrugëtim, është kohë që lëviz duke na bërë ta rijetojmë jetën e Jezusit. Pritjen, Lindjen, Mundimet, Ngjalljen, Rrëshajët: për ne të krishterët koha nuk ka kuptim në se nuk lëviz rreth Jezusit e, me qenë se mësojmë gjithnjë nga Jezusi, kemi nevojë të kthehemi vazhdimisht tek misterit i Krishtit, që të na hyjë në shpirt deri në atë pikë, sa të mund të themi me plot gojën se jemi të krishterë, që do të thotë njerëz të cilët kanë aromën e Krishtit.

Pyetje: - Kjo kohë, që ka në bazë fjalën ‘Ardhje’, na bën të mendojmë se pritet diçka që do të ndodhë…?

Përgjigje: - Është e vërtetë se Koha e Ardhjes na shtyn të mendojmë se do të ndodhë diçka, por niset nga diçka që ka ndodhur tashmë. Koha e Ardhjes niset nga Lindja e Zotit, nga ardhja e Jezusit në histori për të hapur brënda kësaj historie, të njollosur nga mëkati, një shteg shëlbimi. Ne e dimë se kjo tashmë ka ndodhur, Biri i Zotit është bërë njeri, ka hyrë në historinë tonë deri në atë pikë, sa ne sot mund të themi se jemi farefis me Zotin, sepse Zoti u bë njeri; por shëlbimi nuk është përmbushur, shëlbimi nuk është kryer, shëlbimi nuk ka përfunduar; shëlbimi ka filluar, ka nisur si tharm, si fryt i parë. Ne presim kthimin e Jezusit, që të përmbushet shëlbimi, që njerëzimi të çlirohet plotësisht nga pesha e fajit e bota të çlirohet nga skllavëria e mëkatit. Ne presim qiej të rinj e tokë të re, presim Jeruzalemin e ri e prandaj, ndërsa kujtojmë ardhjen e Jezusit në histori, ndezim kandilin, ose më mirë të themi e mbushim me vaj – për të shkuar pastaj të përgatitur si duhet në takimin me Zotin që vjen.