W Papieskim Instytucie Jana Pawła II Studiów nad Małżeństwem i Rodziną przy Uniwersytecie
Laterańskim 6 grudnia miała miejsce uroczystość nadania doktoratu honoris causa ks.
Tadeuszowi Styczniowi SDS, emerytowanemu profesorowi etyki na Katolickim Uniwersytecie
Lubelskim Jana Pawła II i przyjacielowi Sługi Bożego Jana Pawła II.
Uzasadniając
rację nadania doktoratu honoris causa ks. Styczniowi dziekan Instytutu, ks. prof.
Livio Melina, wspomniał jego ogromny wkład w studia nad rodziną, a także w powstanie
Instytutu przy Uniwersytecie Laterańskim.
Laudację w języku łacińskim wygłosił
ks. prof. Jarosław Merecki SDS, wykładowca rzymskiego Instytutu oraz uczeń i współpracownik
Księdza Stycznia. Przedstawił w niej sylwetkę naukową Księdza Profesora, jego koncepcję
etyki oraz fakt, że ks. Styczeń od lat młodości był nie tylko przyjacielem papieża
Jana Pawła II, ale podejmując filozofię personalistyczną Karola Wojtyły, rozwinął
ja i uporządkował metodologicznie. Prelegent podkreślił też wkład ks. Stycznia w powstanie
encykliki Veritatis splendor oraz jego zaangażowanie w obronę nienarodzonych.
Lectio doctoralis ks. Stycznia zatytułowana była: „L’antropologia adeguata
di Karol Wojtyła – Giovanni Paolo II. Ritratto dell’uomo” (Człowieka portret własny.
Karola Wojtyły – Jana Pawła II antropologia adekwatna). Stwierdził w niej m.in.: „Małżeństwo
i rodzina to wspólnota odzwierciedlająca to, kim jest człowiek jako osoba. To także
środowisko jego spełniania się jako osoby. Tę oto wizję antropologii Jan Paweł II
kreśli w szczególnym dziele swego pontyfikatu, w dziele Mężczyzną i niewiastą stworzył
ich. Kreśli „człowieka portret własny”, wychodząc jako filozof od jego
„personalistycznego obrazu” i dochodząc jako teolog do jego wizji „wcielonego obrazu
Boga”. Skoro w osobę wpisane jest – jak pisze Jan Paweł II – „prawo daru”, to człowiek
kreśli swój „portret własny” poprzez bezinteresowny dar z samego siebie. Jeśli z kolei
ciało stanowi również element konstytutywny osoby ludzkiej, to ów bezinteresowny dar
spełnia się także poprzez ciało. Tak oto ciało jako znak wyrażający osobę, staje się
„współtworzywem” tego, co Wojtyła nazywa commmunio personarum. Człowiek jako
osoba spełnia się więc w wymiarze komunijnym, fundamentalnym zaś miejscem tego spełnienia
jest małżeństwo i rodzina. To w małżeństwie i rodzinie nade wszystko człowiek kreśli
swój „portret własny”. Oto dlaczego Jan Paweł II, wielki obrońca godności osoby ludzkiej,
nie mógł nie być zarazem obrońcą godności małżeństwa i rodziny. Oto też dlaczego Autor
Osoby i czynu nie mógł nie napisać dzieła Mężczyzną i niewiastą stworzył
ich. Antropologia personalistyczna spełnia się bowiem w antropologii komunijnej.
Taka też tylko zasługuje na miano antropologii adekwatnej”.
W uroczystości
wręczenia doktoratu honoris causa wziął udział aktualny dyrektor Instytutu
Jana Pawła II Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. „Rzymski Instytut służy rozpoznaniu
Bożego zamysłu wobec małżeństwa i rodziny. Fundamentem jest prawda o osobie, o człowieku,
w którym odbija się Boży obraz” – powiedział Radiu Watykańskiemu ks. prof. Alfred
Wierzbicki. Jak zauważył, to całe bogactwo odnajdujemy w myśli Jana Pawła II i tak
ją rozwijał na swój sposób ks. prof. Styczeń, we współpracy kardynałami Scolą i Cafarrą
– współzałożycielami rzymskiego Instytutu.
„W latach osiemdziesiątych znalazła
się w Rzymie, wspólnie z ks. Styczniem, wielka plejada myślicieli” – wspominał ks.
Wierzbicki. Wymienił wśród nich profesorów Stanisława Grygiela i Rocco Buttiglione,
którzy kształtowali tę placówkę oraz podstawy teologii małżeństwa i rodziny.
Ks.
Wierzbicki podkreślił, że laureat jest osobą bardzo dyskretną. Zapytany kiedyś dlaczego
Ojciec Święty tak chętnie go zaprasza na wakacje, ks. Styczeń odpowiedział: chyba
dlatego, że wie, że ja nie będę mu przeszkadzał i nie będą potem opowiadał o tym.
To jest właśnie styl ks. prof. Stycznia – zaznaczył dyrektor Instytutu Jana Pawła
II KUL.
Ks. Tadeusz Styczeń pod kierunkiem kard. Wojtyły obronił na Katolickim
Uniwersytecie Lubelskim magisterium, doktorat (1963) i pracę habilitacyjną (1971).
Po wyborze Jana Pawła II na Stolicę Piotrową objął kierownictwo Katedry Etyki na lubelskiej
uczelni. Jest autorem ponad 400 publikacji naukowych, w tym dwudziestu książek.