Rozważanie adwentowe

Środa, 5.12. – Uczta dla wszystkich narodów

Pisarze Starego Testamentu przedstawiali przyszłe królestwo Boże jako wspaniałą ucztę, pełną najbardziej wyszukanych pokarmów i napojów. Dla biednych ludzi Palestyny było to wypełnienie ich marzeń, nasycenie głodu i zaspokojenie pragnienia. Ta zaś uczta miała być ucztą dla wszystkich narodów całej ziemi. Miała być ona podobna do wiecznie zazielenionego pastwiska, pełnego źródeł wodnych, jako że woda stanowiła w Palestynie ogromne bogactwo. Na tych zieleniejących pastwiskach będą pasły się owce Izraela.

Ten piękny obraz podejmie Jezus w sposób zgoła niespodziewany dla sobie współczesnych, w scenie rozmnożenia chleba. Pod wieczór, gdy lud Go słuchający był już zmęczony głodem i długim słuchaniem Jego słów, w cudowny sposób rozmnożył chleb. A obfitość tego chleba była tak wielka, że nie tylko nasycił cały lud, ale pozostało jeszcze siedem koszy ułomków. Gdy jednak zdumieni ludzie prosili Go o wyjaśnienie, odpowiedział, że da im swoje Ciało na pokarm, bo dobry pasterz karmi swój lud i prowadzi go na zielone i obfite pastwiska.

Tak Nowy Testament wypełnił Stary, rozwija go, uzupełnia. I tak bardzo jeszcze materialna uczta Izajasza staje się Eucharystią, sprawowaną na całym świecie, dzięki której zamieszkamy w domu Pana po najdłuższe czasy.


ks. Marek Starowieyski