Dokument o „Konsekwencjach eklezjologicznych i kanonicznych sakramentalnej natury Kościoła”

Dokument końcowy z październikowego spotkania katolicko-prawosławnej komisji mieszanej podpisany 13 października w Rawennie o „Konsekwencjach eklezjologicznych i kanonicznych sakramentalnej natury Kościoła” ma 10 stron. Składa się z dwóch rozdziałów. Poprzedzono je wstępem, w którym przypomina się owoce dotychczasowych prac komisji, powołanej do życia w roku 1979. Zostały one zainicjowane zaraz w następnym roku spotkaniem na wyspie Rodos. Pierwszy rozdział dokumentu z Rawenny przedstawia w oparciu o Biblię i Tradycję teologiczne podstawy soborowości i władzy w Kościele. W rozdziale drugim, obszerniejszym, omówiono ich urzeczywistnianie na poziomie lokalnym, regionalnym i powszechnym.

W tej właśnie części dokumentu podjęto temat prymatu. Mówiąc o soborowości na płaszczyźnie uniwersalnej, urzeczywistnianej na Soborze Powszechnym, stwierdza się, że zakłada to czynną rolę, jaką w tym zgromadzeniu wszystkich biskupów ma odgrywać Biskup Rzymu jako pierwszy spośród nich. „Prymat i soborowość są wzajemnie od siebie zależne i nigdy nie można ich na różnych płaszczyznach życia Kościoła rozpatrywać osobno – czytamy w dokumencie z Rawenny. – Prymat na różnych poziomach jest praktyką ugruntowaną w tradycji kanonicznej Kościoła. Fakt prymatu na płaszczyźnie uniwersalnej przyjmowany jest na Wschodzie i na Zachodzie. Zachodzą jednak różnice co do rozumienia zarówno sposobu jego urzeczywistniania, jak też podstaw biblijnych i teologicznych. W historii Kościoła wschodniego i zachodniego, przynajmniej do IX wieku, zawsze w kontekście soborowości, uznawano na poziomie powszechnym szereg przywilejów Biskupa Rzymu jako pierwszego wśród patriarchów. Nie zmniejsza to sakramentalnej równości wszystkich biskupów”. W zakończeniu dokumentu katolicko-prawosławnej komisji mieszanej podkreśla się konieczność dalszego pogłębionego studium nad kwestią roli Biskupa Rzymu w komunii wszystkich Kościołów.

ak/ RV