Stwierdzamy ewolucję społecznego zjawiska turystyki: od turystyki słońca, plaży i
byków do turystyki kulturowej i religijnej, napisali uczestnicy XXVII Krajowych Dni
Dziedzictwa Kulturowego Kościoła, jakie odbyły się w San Cristóbal de la La Laguna
na Teneryfie.
Wzrost tendencji na rzecz turystyki kulturowej i religijnej jest
odpowiedzią na potrzebę znalezienia bardziej znaczących doświadczeń, które przemieniłyby
turystę wewnętrznie, czytamy w tekście. Turystyka jest drogą komunikacji międzyosobowej
i ofiaruje możliwości i wyzwania Dziedzictwu Kulturowemu Kościoła. Musimy przezwyciężyć
wizję, jaka istnieje na temat sztuki religijnej w pewnych środowiskach, owoc kultury
laickiej, która dąży do pozbawienia jej jakiekolwiek odniesienia do chrześcijaństwa,
banalizuje jej treści oraz ogranicza wyjaśnienia do czysto historycznych i estetycznych.
Jest
rzeczą konieczną zachowanie wartości religijnych, które leżą u podstaw dzieł sztuki.
Dzieła te są wyrazem i nośnikiem wiary, w której znalazły inspirację. Są to chrześcijańskie
korzenie kultury zachodniej; chrześcijańskiej korzenie Europy, napisali uczestnicy
spotkania w San Cristóbal de la Laguna.
W tym kontekście należy zwrócić większą
uwagę na formację w dziedzinie „turystyki religijnej”, aby przekazać pełną treść dzieła
sztuki. Wśród konkretnych propozycji znajduje się m. in. zorganizowanie kursów na
temat chrześcijańskiej ikonografii dla przewodników i studentów turystyki z wykorzystaniem
miejscowych zasobów Kulturowego Dziedzictwa Kościoła.