(24.06.2007 RV)Ishte viti 28 para Krishtit. Që prej 15 vjetësh në fronin e
Romës sundonte Tiberi perandor. Sipas Shën Lukës ungjilltar, pikërisht në këtë kohë,
nga stepat e Judesë, gjatë rrjedhës së lumit Jordan, u ngrit një zë i fuqishëm e i
qartë: zëri i Gjon Pagëzuesit. Me Gjonin njihemi për herë të parë në ungjillin e
Lukës, i cili tregon sesi Kryengjëlli Gabriel e paralajmëroi babain e Gjonit, Zakarinë,
një mbrëmje ndërsa po shërbente në tempull, se do t’i lindte një djalë. Ungjilltarët
e paraqesin Gjonin përmes përshkrimit të misionit të lavdishëm, që arrin kulmin me
martirizimin e tij, në atmosferën e një feste të shthurur në pallatin e Herodit.
Por skena kryesore, që na propozon liturgjia për Shën Gjon Pagëzuesin, përmes Ungjillit
sipas Mateut, është ajo në të cilën vetë Krishti e larton Gjonin me shprehjen: “Përnjëmend
po ju them: ndër ata që u lindën prej grash, nuk u ngrit asnjë më i madh se Gjon Pagëzuesi”. Nga
ana tjetër ndër ungjijtë vërehet njëfarë ngurrimi kur flitet për Gjonin, duke pasur
parasysh se nxënësit e tij nuk donin të largoheshin prej mësuesit të tyre për të ndjekur
Jezusin, ndërsa vetë Gjoni kishte pohuar se qe i padenjë edhe për t’i zgjidhur lidhësat
e sandaleve. E kjo sepse, siç pohon në Ungjillin e tij Shën Gjoni Ungjilltar duke
përdorur simbolet e dhëndrrit, të nuses e të mikut të dhëndrrit, “Gjon Pagëzuesi
nuk ishte drita, por duhet të bënte dëshmi për dritën”. Madje vë në gojën e Paraardhësit
këto fjalë: “Unë nuk jam Krishti (Mesia) por jam i dërguari para tij. Kush ka nusen,
është dhëndërr. Dashamiri i dhëndrrit, i rri pranë e e dëgjon zërin e dhëndrrit. I
tillë është, pra gëzimi im: arriti në kulm! Ai duhet të rritet e unë të zvogëlohem!” Shën
Gjon Pagëzuesi është padyshim profeti i fundit i Besëlidhjes së Vjetër, i rrethuar
me aureolën e lumnisë ( së bashku me Virgjërën Mari, është i vetmi shenjt të cilit,
sipas kalendarit liturgjik, i kremtohet jo vetëm vdekja, por edhe linjda), por ai
mbetet gjithnjë vetëm një gisht tregues i drejtuar nga Krishti, që është qëndra e
vërtetë e historisë së shëlbimit. Prandaj në poliptikun e elterit të Izenhaimit, që
ruhet në muzeun e qytetit alsasian të Kolmarit, piktori Matia Grynevald që e pikturoi
veprën ndërmjet viteve 1512 e 1516 e ka vendosur Shën Gjonin tek këmbët e të Kryqëzuarit
me gishtin tregues të lartuar drejt Krishtit, i vetmi që duhet të “rritet” në fenë
e në adhurimin e nxënësve të vet.