(10.06.2007 RV) Sot Kisha katolike kremtoi solemnitetin e Korpit dhe të Gjakut
të Krishtit. Nesër, e hënë, do të kremtohet festa e Shën Barnabës. Apostulli,
që diti të kombinojë kulturën hebraike dhe atë helenistike, me të cilat u takua krishtërimi,
duhet të shërbejë si shembull që meriton të ndiqet. Në një shoqëri si jona, në të
cilën bashkëjetojnë shumë kultura, nuk duhet harruar se çdo i krishterë e ka për detyrë
t’ua kumtojë gjithë vëllezërve shëlbimin e Zotit. Liturgjia e së martes
na kujton se njeriu nuk mund të shikojë në errësirë, se kërkon dritë e, prej këndej,
se i krishteri, me shembullin e jetës së tij, është i thirrur të jetë dritë në errësirën
e botës, që të gjithë të mund ta shikojnë Jezu Krishtin. Është festa e Shën Leonit
III papë dhe e Shën Onufrit vetmitar, jeta e të cilëve u ndriçua gjithnjë nga drita
e fytyrës së Zotit. Festë e madhe, të mërkurën, në të gjitha vendet antoniane:
nga Portugalia, në Padovë … e në Laç të Sebastes: është festa e Shën Andout të Padovës,
françeskan e doktor i Kishës. Na kujton se për të qenë i krishterë i vërtetë, nuk
mjafton t’i pranosh urdhërimet e Tënzot; duhet t’i jetosh ditë për ditë, i frymëzuar
nga Shpirti i jetës. Shën Elizeu profet dhe Shën Leduina, që do të kremtohen të
enjten, na kujtojnë brohoritjen e psalmistit: “Na jep, o Zot, sy, për të parë
lumninë tënde!”. Na kujtojnë edhe se mësimet e Jezusit nuk na pengojnë ta jetojmë
me fund jetën tonë njerëzore. Përkundrazi, na ndihmojnë ta gëzojmë me frymë thellësisht
humane e kristiane, me dashuri, bujari, drejtësi e solidaritet. Solemniteti
i Zemrës së Krishtit, që Kisha do ta festojë të premten, na kujton se Zoti
është bariu i çdo besimtari e se atij që ecën pas Krishtit, nuk i mungon asgjë.
E, pranë e pranë me Zemrën e Krishtit, të shtunën do të kremtohet Zemra
e Papërlyer e Zojës së Bekuar, e Gruas që e mëson çdo të krishterë ta ndjekë në heshtje
Zotin e ta ruajë në zemër të vet gjithçka Jezusi bën ditë për ditë për të e për të
gjithë njerëzit.