Benedykt XVI o aktulaności przesłania św. Szymona z Lipnicy - dokumentacja

Św. Szymon z Lipnicy dany jest Kościołowi jako aktualny wzór chrześcijanina, który – zainspirowany duchem Ewangelii – gotów jest oddać życie za braci – powiedział Benedykt XVI w homilii w czasie Mszy kanonizacyjnej. Papież wyniósł do chwały ołtarzy czworo błogosławionych. Obok polskiego franciszkanina są to: maltański ksiądz Jerzy Preca, holenderski pasjonista Karol od św. Andrzeja Houben oraz francuska zakonnica Maria Eugenia od Jezusa Milleret de Brou. Publikujemy nieoficjalne tłumaczenie papieskiej homilii.


Drodzy Bracia i Siostry,

Obchodzimy dziś uroczystość Trójcy Przenajświętszej. Po Okresie Wielkanocnym, po ponownym przeżyciu wydarzenia Zesłania Ducha Świętego, który odnawia chrzest Kościoła w Duchu Świętym, nasz wzrok – by tak rzec – kierujemy „ku otwartym niebiosom”, aby oczyma wiary wniknąć w głębokości Tajemnicy Boga – Jedynego w naturze, lecz będącego Trójcą Osób: Ojca, Syna i Ducha Świętego. Pozwalając się ogarnąć tej Najwyższej Tajemnicy, podziwiajmy chwałę Boga, która znajduje swoje odbicie w życiu świętych. Kontemplujemy ją przede wszystkim w tych, których kult przed chwilą zaproponowałem Kościołowi Powszechnemu. Są to: Jerzy Preca, Szymon z Lipnicy, Karol od św. Andrzeja Houben i Maria Eugenia od Jezusa Milleret. Do wszystkich pielgrzymów, którzy przybyli tu, by oddać cześć tym przykładnym świadkom Ewangelii, kieruję moje serdeczne pozdrowienie. Szczególnie pozdrawiam księży kardynałów i Panów Prezydentów: Filipin, Irlandii, Malty oraz Polski, czcigodnych braci w biskupstwie, delegacje rządowe i inne władze świeckie uczestniczące w tej uroczystości.

W pierwszym czytaniu, zaczerpniętym z Księgi Przysłów, na scenę wkracza Mądrość, która przebywa po prawicy Boga jako jego Pomoc, jako „architekt”. Jakże wspaniała jest „panorama” kosmosu, widziana jej oczyma! Sama Mądrość wyznaje: igrałam na okręgu ziemi, znajdując radość przy synach ludzkich”. Lubi ona zamieszkiwać pośród istot ludzkich, gdyż rozpoznaje w nich obraz i podobieństwo Stwórcy. Ta uprzywilejowana relacja Mądrości z ludźmi każe myśleć o słynnym fragmencie innej księgi mądrościowej – Księgi Mądrości: „Mądrość jest tchnieniem mocy Bożej (…) pozostając sobą, wszystko odnawia, a przez pokolenia zstępując w dusze święte, wzbudza przyjaciół Bożych i proroków” (Mdr. 7,25-27).
To ostatnie, jakże znamienne określenie, skłania do rozważenia wielorakiego i niewyczerpalnego objawiania się świętości w ludzie Bożym na przestrzeni wieków. Mądrość Boża objawia się w kosmosie, w różnorodności i pięknie jego elementów, lecz jej arcydziełami są ludzie święci.

We fragmencie Listu Apostoła Pawła do Rzymian znajdujemy podobny obraz Miłości Bożej, która rozlana jest w sercach świętych, to jest, ochrzczonych „przez Ducha Świętego, który został im dany” (por. Rz. 5,5). To przez Chrystusa przychodzi do nas dar Ducha Świętego – przez „Osobę-Miłość”, Osobę-Dar”, jak Go określił Sługa Boży Jan Paweł II (Encyklika „Dominum et vivificantem, 10). Przez Chrystusa Duch Święty przybywa do nas, jako początek nowego życia. Duch rozlewa miłość Bożą w sercach wierzących w konkretnej postaci, jaką przybrał w człowieku – Jezusie z Nazaretu. W ten sposób urzeczywistnia się to, co św. Paweł mówi w Liście do Kolosan: „Chrystus w was – nadzieja chwały” (1,27). „Prześladowania” nie pozostają więc w sprzeczności z tą nadzieją, ale ją urzeczywistniają poprzez „cierpliwość” i „wypróbowana cnotę” (Rz. 5,3-4). Jest to droga Chrystusa – droga Krzyża.

W tej samej perspektywie Mądrości Bożej ucieleśnionej w Chrystusie i komunikowanej przez Ducha Świętego, Ewangelia podpowiedziała nam, że Bóg Ojciec nie przestaje objawiać swego planu miłości poprzez świętych. Także tu ma miejsce to, co zauważyliśmy w przypadku Mądrości: Duch Prawdy objawia Boży zamiar w różnorodności elementów kosmosu, ale czyni to przede wszystkim przez osoby ludzkie, a szczególnie przez święte i świętych. Istotnie, „obrazem Boga niewidzialnego” (Kol. 1,15) w sposób najpełniejszy jest Jezus Chrystus „Święty i Sprawiedliwy” (Dz. 3.14). On jest wcieloną mądrością, stwórczym Logosem, który odnajduje radość w zamieszkiwaniu pośród synów ludzkich, wśród których postawi swój namiot (por. J.1,14).

Spodobało się Bogu złożyć w Nim wszelką pełnię (por. Kol. 1,19) albo, jak On sam mówi w dzisiejszym fragmencie Ewangelii „Wszystko, co ma Ojciec, jest moje” (J. 16.15). Każdy święty ma uczestnictwo w bogactwie Chrystusa przejętym przez Ojca i udzielanym w odpowiednim czasie. To wyłącznie świętość Jezusa, to Jego samego, który jest ‘Święty” Duch Święty kształtuje w „świętych duszach”, czyniąc z nich przyjaciół Jesusa i świadków jego świętości.

Przyjacielem Jezusa i świadkiem pochodzącej od Niego świętości był Jerzy Preka, który urodził się w La Valetta na Malcie. Był on kapłanem całkowicie oddanym ewangelizacji przez przepowiadanie, przez swe pisma, przez kierownictwo duchowe i udzielanie Sakramentów, ale przede wszystkim przez przykład własnego życia. Określenie z Ewangelii św. Jana ”Verbum caro fatum est” (Słowo ciałem się stało) kierowało stale jego duszą i jego działaniem. W ten sposób Jezus mógł się nim posłużyć, by tchnąć życie w zasłużone dzieło: „Stowarzyszenie Nauki Chrześcijańskiej”, które ma na celu zapewnienie parafiom wykwalifikowanych katechetów, dobrze przygotowanych i wielkodusznych. Ta naznaczona głęboko kapłaństwem i mistyką dusza pałała miłością do Boga, do Jezusa, do Najświętszej Maryi Panny i świętych. Lubił powtarzać: „Panie, zabierz to, co jestem ci dłużny. Dziękuję Ci Panie Boże, przebacz mi!”. Niech święty Jerzy Preka pomaga Kościołowi, by stale był – tak na Malcie jak i na całym świecie – wiernym echem głosu Chrystusa, wcielonego Słowa.

Nowy święty, Szymon z Lipnicy, wielki syn ziemi polskiej i świadek Chrystusa o duchowości św. Franciszka z Asyżu, żył w odległych czasach, ale właśnie dziś jest dany Kościołowi jako aktualny wzór chrześcijanina, który – zainspirowany duchem Ewangelii – gotów jest oddać życie za braci. Tak też, przepełniony miłosierną miłością, którą czerpał z Eucharystii, nie ociągał się z niesieniem pomocy chorym dotkniętym zarazą, która i jego doprowadziła do śmierci. Dziś w sposób szczególny zawierzamy jego opiece tych, którzy cierpią z powodu ubóstwa, choroby, osamotnienia i niesprawiedliwości społecznej. Przez jego wstawiennictwo prosimy dla nas o łaskę wytrwałej, czynnej miłości do Chrystusa i do braci.

Miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany”. Doprawdy, w przypadku księdza-Pasjonisty Karola od św. Andrzeja Houbena, możemy zobaczyć, jak ta miłość przeobficie ukazała się w życiu całkowicie ofiarowanym trosce o dusze. Podczas wielu lat swej kapłańskiej posługi pełnionej w Anglii i Irlandii ludzie zbiegali się do niego, by zasięgnąć jego mądrych rad, doświadczyć jego pełnej współczucia troski i uzdrawiającego dotyku. W chorych i cierpiących rozpoznawał on oblicze Chrystusa Ukrzyżowanego, ku któremu żywił ogromną cześć. Czerpał on obficie z życiodajnych wód, które wypływały z Przeszytego Boku i mocą Ducha dawał wobec świata świadectwo o ojcowskiej miłości Boga. Podczas pogrzebu tego jakże ukochanego księdza, z uczuciem nazywanego Karol od św. Andrzeja, jego przełożony w natchnieniu powiedział: „Lud już ogłosił go świętym”.

Maria Eugenia Milleret przypomina nam przede wszystkim wagę Eucharystii w chrześcijańskim życiu i w duchowym wzrastaniu. Jak sama bowiem podkreśla, pierwsza komunia była dla niej bardzo ważnym przeżyciem, nawet jeśli owym czasie nie zdawała sobie z tego zupełnie sprawy. Chrystus, obecny w głębi jej serca, działał w niej, pozwalając jej jednocześnie wzrastać własnym rytmem i kontynuować duchowe poszukiwania, które w końcu doprowadziły ją do całkowitego ofiarowania się Panu przez życie zakonne i przez odpowiedź na wezwania jej czasów. Zauważała mianowicie wagę zapewnienia młodemu pokoleniu, a szczególnie młodym dziewczętom, formacji intelektualnej, moralnej i duchowej, koniecznej by uczynić z nich kobiety będące w stanie wziąć odpowiedzialność za życie własnych rodzin, wnoszących własny wkład w życie Kościoła i społeczeństwa. Przez całe życie znajdowała siłę do pełnia swojej misji w modlitwy, nieustannie łącząc kontemplację i działanie.

Niech przykład Świętej Marii Eugenii będzie zachętą dla kobiet i mężczyzn naszych czasów do przekazywania młodym wartości, które pomogą im stać się silnymi dorosłymi i radosnymi świadkami Zmartwychwstałego. A młodzi niech nie obawiają się przyjąć wartości moralnych i duchowych, żyjąc nimi w cierpliwości i wierności. To w ten sposób zbudują własną osobowość i przygotują swą przyszłość.

Drodzy bracia i siostry, dziękujmy Bogu za cuda, które zdziałał w swych Świętych, w których jaśnieje jego chwała. Niech ich przykład nas pociąga, ich nauczanie niech nas prowadzi, by całe nasze życie stało się, tak jak ich, pieśnią uwielbienia na cześć Przenajświętszej Trójcy. Niech Maryja, Królowa Świętych, i wstawiennictwo tych czterech nowych starszych braci, których dziś czcimy, wyproszą nam tę łaskę. Amen


tł. am, tk/ RV