W Città di Castello koło Perugii w środkowych Włoszech 27 maja o 11.00 do chwały ołtarzy
wyniesiony został zmarły w roku 1932 biskup tego miasta Carlo Liviero. Z upoważnienia
Papieża aktu beatyfikacji dokonał prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, kard.
José Saraiva Martins.
„Charyzmat znamienny dla Carlo Liviero to miłość i miłosierdzie
względem maluczkich, cierpiących, ubogich i opuszczonych. Jego źródło to miłość Serca
Chrystusa” – powiedziała s. Maria Annunziata Ghidotti z założonego przez błogosławionego
Zgromadzenia Służebniczek Najświętszego Serca Jezusowego. Jest to charyzmat otwarty
na wszystkie dzieła chrześcijańskiego miłosierdzia. Dziś kontynuują go Służebniczki
Najświętszego Serca Jezusowego. Jak podkreśla siostra „bp Carlo Liviero żył w niełatwych
czasach, na przełomie XIX i XX w.”. Wysuwano wówczas idee laickie i socjalistyczne,
które godziły w świat chrześcijański i katolicki, wzbudzając fałszywe nadzieje. Szerzono
idee filozoficzne mające konsekwencje dla polityki i religii. W Kościele katolickim
pojawił się modernizm. „Ks. Carlo Liviero zarówno jako proboszcz, jak i później jako
biskup odważnie bronił Kościoła i Papieża przed atakami. Natomiast, gdy jego samego
dotykała niesprawiedliwość, nie zwracał na to uwagi i nie bronił się” – stwierdziła
s. Maria Annunziata.
Bł. Carlo Liviero urodził się w roku 1866 w Vicenzy na
północy Włoch w rodzinie kolejarza. Wstąpił do seminarium w Padwie i mając 22 lata
został księdzem tamtejszej diecezji. Starał się nieść pomoc potrzebującym i przeciwdziałać
szerzonemu wówczas przez socjalistów antyklerykalizmowi.
W 1910 r. został
biskupem Città di Castello, gdzie również spotykał się z wrogością wobec Kościoła
ze strony socjalistów, liberałów i masonów. Prowadzone przez niego dzieła charytatywne
wzbudzały jednak powszechny podziw. W diecezji utworzył m.in. katolicką szkołę podstawową,
drukarnię, księgarnię, objazdową bibliotekę i salę kinową. Założył tygodnik diecezjalny,
zamknięty w 1926 r. przez faszystów. W roku 1915 dla opieki nad ubogimi dziećmi, zwłaszcza
licznymi wówczas sierotami wojennymi, utworzył Hospicjum Serca Jezusowego. Dało ono
początek zatwierdzonemu w roku 1916 przez Papieża Benedykta XV Zgromadzeniu Służebniczek
Najświętszego Serca.
Dla sierot i chorych dzieci ze swej diecezji bp Carlo
Liviero założył w roku 1925 kolonię nadmorską w Pesaro nad Adriatykiem. Gdy w roku
1932 udawał się samochodem, by odwiedzić goszczone tam dzieci, uległ ciężkiemu wypadkowi
i w jego następstwie po dwóch tygodniach zmarł. Miał 66 lat. Jego grób stał się rychło
miejscem pielgrzymek wiernych.