Sot Kisha katolike përkujtoi Shën Simeonin, ipeshkëv i Jeruzalemit e martir.
(27.04.2007 RV)Ipeshkvi Shenjt qe prijësi i dytë, pas Shën Jakut Apostull,
i bashkësisë së parë të krishterë, që u formua në Jeruzalem e që jetoi në një frymë
vëllazërim të plotë, sipas urdhërit të dashurisë, predikuar nga Jezusi: "Duajeni njëri-tjetrin,
ashtu si ju desha unë". Shën Simeoni pati fatkeqësinë të shikonte rrenimin e Jeruzalemit,
parafolur prej Jezusit. Bashkësia e vogël e krishterë, duke kujtuar këtë parafolje,
u largua me kohë dhe shpëtoi nga fati tragjik, që u takoi banorëve të tjerë të Qytetit
Shenjt, në të cilin romakët nuk lanë gur mbi gur. Si kaloi stuhia, bariu i mirë
i priu grigjës drejt shtëpive tashmë të shkatërruara dhe filloi, bashkë me besimtarët,
rindërtimin e Kishës, Nënë e të gjitha kishave, duke arritur t'i kthejë në fe të Krishtit
shumë hebrenj, që vërtetimi i profecisë së Jezusit i kishte shtyrë të meditonin mbi
mesazhin ungjillor, të cilin më parë nuk kishin dashur ta pranonin. Simeoni jetoi
gjatë. I udhëhoqi të krishterët e Jeruzalemit për më se dyzet vjet e, kur dha dëshminë
e gjakut për Krishtin, gjatë periudhës së dytë të persekutimit të madh, që shpërtheu
në të gjithë perandorinë romake, e kishte kapërcyer pragun e njëqindtës. Pas persekutimit
të parë, që goditi vetëm bashkësinë e krishterë të Romës, të cilën Neroni e akuzoi
për djegien e qytetit në vitin 64, bashkësia katolike gëzoi një farë paqeje. Por
shumë shpejt, nën perandorin Domician, salvimi rifilloi me furi dhe çoi në vdekje
disa përfaqësues të shquar të aristokracisë romake, në gjirin e së cilës kishte nisur
të depërtonte feja e krishterë. Një persekutim tjetër, që shpërtheu nën Perandorin
Trajan, u shtri në të gjitha provincat e Perandorisë, ndonëse qëllimi i tij nuk ishte
aq t'i dënonte me vdekje të krishterët, sa t'i bënte të hiqnin dorë nga Krishti.Vendosmëria
e mahnitëshme, me të cilën të krishterët refuzuan ta mohonin fenë, përbën një nga
faqet më të lavdishme të historisë së Kishës. E pikërisht në kohën e Trajanit, Simeoni,
ipeshkvi i Jeruzalemit, "vëlla me Jezu Krishtin", i mbaroi ditët në kryq, si Zoti
i vet!